uncloak

[ʌnˈkloʊk]

v.

1) распрана́ць (-ца), здыма́ць паліто́ або́ плашч

2) зрыва́ць (ма́ску), выкрыва́ць, выяўля́ць; раскрыва́ць (няпра́ўду, змо́ву)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

брызе́нтавы Ségeltuch -;

брызе́нтавая ку́ртка Wíndjacke f -, -n;

брызе́нтавы плашч Ségeltuchmantel m -s, -mäntel;

брызе́нтавы верх [чахо́л] Pláne f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бу́рка ж.

1. (плашч, накідка) Búrka f -, -s (Filzmantel der Kaukasier);

2. (конь) Bráune (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дажджавы́ Régen-;

дажджавы чарвя́к заал. Régenwurm m -(e)s, -würmer;

дажджава́я вада́ Régenwasser n -s;

дажджава́я кро́пля Régentropfen m -s;

дажджавы плашч Régenmantel m -s, -mäntel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

cloak

[kloʊk]

1.

n.

1) плашч -а́ m., ма́нтыя f.

2) по́крыва n.

cloak of snow — по́крыва сьне́гу

under the cloak of loyalty — пад ма́скай ляя́льнасьці

2.

v.t.

прыкрыва́ць, хава́ць; маскава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

robe

[roʊb]

1.

n.

1) хала́т, шляфро́к -а m., даўга́я, шыро́кая адзе́жына

2)

а) ма́нтыя, то́га f.

a judge’s robe — судзе́йская то́га

б) мана́ская ма́нтыя

3) на́кідка f ., плашч -а́ m., капо́та f.

2.

v.

апрана́цца, убіра́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

уздзе́ць

1. (надзець) ánziehen* vt; áufsetzen vt (шапку, акуляры); úmlegen vt (плашч і г. д.);

уздзе́ць фу́тра den Pelz überziehen*;

уздзе́ць пярсцёнак (на палец) den Ring ánstecken;

2. (насадзіць на вастрыё) beféstigen vt, áufsetzen vt4

3. (прымацаваць) áufsetzen vt; beféstigen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Mántel

m -s, Mäntel

1) паліто́, плашч, шыне́ль, фу́тра

2) по́крыва, схоў

únter dem ~ der Nacht — пад по́крывам но́чы

3) тэх. кажу́х, абало́нка, пакры́шка

◊ den ~ nach dem Wínde hängen [dréhen, kéhren] — ≅ трыма́ць нос па ве́тру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

whip

[hwɪp]

1.

v., whipped or whipt, whipping

2.

v.t.

1) удара́ць; біць; лупцава́ць; сьцёбаць, паганя́ць

to whip a horse on — паганя́ць каня́ пу́гай

2)

а) зрыва́ць, зьдзіра́ць зь сябе́

He whipped off his coat — Ён сарва́ў зь сябе́ плашч

б) схапі́ць, накі́нуць на сябе́

She whipped on her robe — Яна́ накі́нула на сябе́ капо́ту

3) узбуджа́ць, уздыма́ць, падахво́чваць

to whip up some enthusiasm — уздыма́ць энтузія́зм

4) зьбіва́ць (я́йка, сьмята́ну)

5) закіда́ць ву́ду

3.

v.i.

шуга́ць

The thief whipped behind a corner and escaped — Зло́дзей шугану́ў за рог і ўцёк

4.

n.

1) пу́га f., бізу́н -а́ m.

2) сьцёбаньне n. (пу́гай, бізуно́м)

3) кіраўні́к парля́мэнцкай фра́кцыі

4) фурма́н -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)