Verbum

узво́дзіць

1. вайск.:

узво́дзіць куро́к den Hahn spánnen;

2. (весці ўверх) hináufführen vt;

◊

узво́дзіць на каго-н. паклёп разм. j-m die Schuld in die Schúhe schíeben*, j-m etw. ándichten; j-n durch den Kakáo zíehen* (разм. абняславіць; пакепліваць)

падчапі́ць

1. (зачапіць, прычапіць) ánhaken vt (да чаго-н. an A);

2. разм. (набыць) sich (D) ánschaffen; áufgabeln vt (каго-н.);

дзе ты падчапі́ла яго́? разм. wo hast du ihn denn áufgegabelt?;

3. перан. разм. (сказаць што-н. з’едлівае) nécken vt (чым-н. mit D); hänseln vt (пакепліваць)

разыгра́ць

1. (п’есу і г. д.) spíelen vt, vórtragen* vt, áufführen vt;

2. (састроіць з сябе каго-н.) sich áufführen, sich áufspielen (als A);

3. (ашукаць) fóppen vt, zum Nárren halten* [haben], zum Bésten halten* [haben] (пакепліваць з каго-н.);

4. (у латарэі) verlósen vt, (áus)lósen vt, áusspielen vt;

5. спарт. áustragen* vt