Verbum

er=

неаддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на:

1) дасягненне чаго-н.: erkämpfen заваёўваць

2) завяршэнне чаго-н.: erbáuen збудава́ць

3) служыць для ўтварэння дзеяслова ад прыметніка (дзеяслоў выражае стан): erröten пачырване́ць =er суф. назоўнікаў м.р., утварае:

1) назвы людзей паводле іх роду дзейнасці: Léhrer наста́ўнік

2) назвы жыхароў краін, гарадоў: Mínsker мінча́нін i г.д.

Ígel

m -s, - во́жык

so ein ~! — які́ ўпа́рты!

stáchelig [bórstig] wie ein ~ — калю́чы, як во́жык =igkeit суф. назоўнікаў жан. роду, утварае назвы якасцей, характарыстык стану: Müdigkeit сто́мленасць

Scháfskopf

m -es, -köpfe разм. ду́рань, ёлупень; карт. казёл, ду́рань (гульня) =schaft суф. назоўнікаў ж.р., утварае:

1) назвы стану або ўласцівасці: Féindschaft варо́жасць

2) назоўнікі зборнага значэння: Studéntenschaft студэ́нцтва

Tülpenzwiebel

f -, -n цыбу́ліна цюльпа́на =tum суф. назоўнікаў ніякага роду, утварае:

1) назвы стану, паводзін, складу думкі: Héldentum n геро́йства, гераі́зм

2) назоўнікі са зборным значэннем: Ménschentum n чалаве́цтва

Díngsda

1.

n -, - абазначае мясцовасць або рэч, назвы якіх невядомы

wie heißt das ~? — як называ́ецца гэ́та рэч?

2) m, f -, - абазначае асобу, імя якой невядома

wie heißt der [die] ~ ? — як яго́ [яе́] заву́ць?