wig

[wɪg]

1.

n.

пары́к -а́ m.

The bald man wore a wig — Лы́сы мужчы́на насі́ў пары́к

2.

v.i. (-gg-)

1) надзява́ць пары́к

2) informal свары́цца, прабіра́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rátzekahl

1.

adv разм.

1) галышо́м

2) зусі́м, спрэс;

álles ~ áufessen* з’е́сці ўсё дачыста́

2. a лы́сы, пляшы́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)