infirmity

[ɪnˈfɜ:rməti]

n., pl. -ties

1) няду́жасьць, сла́басьць f.

2) фізы́чнае недамага́ньне; хваро́ба -ы f.

3) мара́льная сла́басьць, хі́ба, зага́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Áuswuchs

m -es, -wüchse

1) па́растак; горб, на́расць

2) перан. вы́радак

3) зага́на; пачва́рнасць

bürokrátische Áuswüchse — бюракраты́чныя скажэ́нні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

limitation

[,lɪmɪˈteɪʃən]

n.

1) абмежава́ньне n.

2) недахо́п -у m., зага́на, ва́да f.

to have one’s limitations — мець свае́ слабы́я бакі́

3) апо́шні тэ́рмін

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

taint

[teɪnt]

1.

n.

1) пля́ма, зага́на f.

2) мара́льная пля́ма; га́ньба f.

2.

v.t.

пэ́цкаць, пля́міць; псава́ць (і мара́льна), зара́жаць

3.

v.i.

пэ́цкацца, пля́міцца; зара́жацца; псава́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

karg

a

1) скупы́, мізлю́ны

2) убо́гі, бе́дны

ein ~es Lében führen — жы́ць у гале́чы

bésser ~ als arg — прым. бе́днасць не зага́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Féhler

m -s -

1) памы́лка

éinen ~ máchen [begéhen*] — зрабі́ць памы́лку [про́мах]

2) зага́на, дэфе́кт, хі́ба

j-m séine ~ vórhalten* — пака́зваць каму́-н. на недахо́пы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Mákel

m -s, -

1) га́ньба, (гане́бная) пля́ма

2) зага́на, хі́ба

an ihm ist kein ~ — ён бездако́рны [беззага́нны]

mit éinem ~ beháftet sein — мець які́-н. недахо́п [зага́ну]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vice

I [vaɪs]

n.

1) блага́я звы́чка, схі́льнасьць да благо́га

2) зло -а n.; грэх -у m.

3) ва́да, зага́на f.

4) нараві́стасьць f. (у каня́)

5) распу́ста f.

II [vaɪs]

гл. vise

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

defect

1. [ˈdi:fekt]

n.

1) зага́на, хі́ба f., дэфэ́кт, брак -у m.

2) няста́ча f., недахо́п -у m.

2. [dɪˈfekt]

v.

пакіда́ць (сваю́ краі́ну), перахо́дзіць, перабяга́ць (у і́ншую па́ртыю, гру́пу); уцяка́ць у і́ншую краі́ну

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mar

[mɑ:r]

1.

v.t.

1) псава́ць (вы́гляд); шко́дзіць; збры́джваць, зга́джваць

2) абязьве́чваць, зьняве́чваць

3) псава́ць, разбура́ць, разла́джваць

2.

n.

1) пля́ма на це́ле (рубе́ц пасьля́ ра́ны, радзімая пля́ма і пад.)

2) зага́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)