trifle

[ˈtraɪfəl]

1.

n.

1) дро́бязь, драбяза́ f.

2) мала́я ко́лькасьць, кры́шка

3) бе́сцань f.

bought (sold) for a trifle — ку́плены (прада́дзены) за бе́сцань

2.

v.i.

1) гавары́ць, ста́віцца несур’ёзна, лёгкаду́мна

Don’t trifle with serious matters — Не жарту́й з пава́жнымі спра́вамі

2) гуля́ць, забаўля́цца чым

3) марнава́ць, марнатра́віць

She had trifled away the whole morning — Яна́ змарнава́ла ўсю́ ра́ніцу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fry

I [fraɪ]

1.

fried, frying; v.t.

сма́жыць, сква́рыць

to fry potatoes — сма́жыць бу́льбу

2.

v.i.

сма́жыцца, сква́рыцца

3.

n.

сма́жанае мя́са, сма́жаная ры́ба, сма́жанка, смажані́на f.

II [fraɪ]

n., pl. fry

1) дро́бная ры́ба

2) малады́я істо́ты, драбната́, драбяза́, жамяра́ f., мале́ча -ы f. (і пра дзяце́й)

informal small fry –

а) мале́ча (дзе́ці)

б) ня ва́ртыя ўва́гі рэ́чы або́ лю́дзі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rush

I [rʌʃ]

1.

v.i.

1) сьпяша́цца; імча́цца, не́сьціся

2) дзе́яць пасьпе́шліва; хапа́цца

He rushes into things without knowing anything about them — Ён хапа́ецца за спра́вы, нічо́га пра іх ня ве́даючы

3) кі́дацца

The crazed man rushed at the doctor — Вар’я́т кі́нуўся на ле́кара

4) прыліва́ць; хлы́нуць

Blood rushed to his face — Кроў уда́рыла яму́ ў твар

2.

v.t.

1) ры́нуцца, гна́ць, бра́ць шту́рмам

They rushed the enemy — Яны́ ры́нуліся на во́рага

2) тэрміно́ва выко́нваць

Rush this order, please! — Калі ла́ска, тэрміно́ва вы́канайце гэ́тую замо́ву!

3) рабі́ць пасьпе́шліва

The sick child was rushed to the hospital — Хво́рае дзіця́ пасьпе́шліва заве́зьлі ў шпіта́ль

4) падганя́ць

Don’t rush me — Не падганя́й мяне́

3.

n.

1) імклі́вы рух, напо́р -у m.

the rush of the flood — імклі́вы напо́р паво́дкі

2) сьпе́шка f., сьпех -у m.

The rush of city life — Сьпех гарадзко́га жыцьця́

The Christmas rush — Перадкаля́дная мітусьня́

the gold rush — залата́я ліхама́нка

4.

adj.

сьпе́шны, тэрміно́вы

A rush order — Сьпе́шная замо́ва

- with a rush

II [rʌʃ]

n.

1) чаро́т -у m.

2) драбяза́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)