Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
драбяза́, -ы́, ж., зб.
1. Розныя дробныя рэчы.
У скрынцы знаходзілася ўсялякая д.
2. Што-н. неістотнае, не вартае ўвагі.
У параўнанні з гэтай падзеяй усё іншае ўяўлялася драбязой.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
драбяза́ж., собир.
1. ме́лочь, мелкота́, мелюзга́;
2. (о незначительном человеке) ме́лкая со́шка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
драбяза́, ‑ы, ж., зб.
1. Невялікія прадметы; дробныя рэчы. — Валя маскіравала кошык зверху рознымі шпількамі, іголкамі і іншай драбязой.Якімовіч.На возе стаяў куфар, калыска і посцілка усякай драбязы, завязаная на рагі.Лобан.// Дробныя жывыя істоты. У гэтым гняздзе знайшла, відаць, прытулак і розная птушыная драбяза.Лынькоў./ Пра малых дзяцей. — Ці далёка ты зойдзеш з гэтай драбязою? — паказаўшы на пяцёра, адно пад другім малых, запярэчыў Даўгулевіч. — Як маеш дзяцей, галубок, то май і клопат...Гурскі.
2. Што‑н. нязначнае, неістотнае, не вартае ўвагі; нікчэмнасць. Пасядуць [Галяш і Зоська] адно насупроць другога і перапытваюць усялякую драбязу.Чорны.Усе нягоды, усе цяжкасці забываліся, усе перашкоды здаваліся драбязою пасля такой весткі.Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
драбяза́ж
1. (дробныя рэчы) Kléinzeug n -(e)s, -e; kléines Zeug; kléine Gégenstände pl; Krímkrams m -es (разм);
2. (неістотнае) Kléinigkeit f -, -en; Belánglosigkeit f -, -en; ;
жыццёвая драбяза́ die Kléinigkeiten des Álltags;
◊ разме́ньвацца на драбязу́ sich verzétteln;
3.разм (дзеці) kléine Kínder; Króppzeug n -(e)s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Драбяза́ ’драбяза, дробязь’ (БРС, Нас., Касп., Шат.), драбіза́ (Бяльк.), ’дробныя адходы саломы’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. далей дробязга́ ’тс’ (Касп.), драбазга́ ’дробязь’ (Байк. і Некр.), драбязго́вы ’дробязны’ (БРС), драбязі́ць ’ісці дробным крокам’ (БРС). Пад праформай *drobězgъ Трубачоў (Эт. сл., 5, 118) аб’яднаў вялікую групу слоў тыпу бел. (укр.дрі́бʼязок, рус.дробезга́, польск.drobiazg, ст.-чэш.droběz і г. д.). Зыходным з’яўляецца дзеяслоў *drobiti і яго гняздо; суфіксацыя — *‑ězgъ. Ст.-бел.дробязкгъ, дробязокъ ’дробязь’ запазычаны, паводле Булыкі (Запазыч., 102), з польск.drobiazg.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мале́ча, -ы, ж. (разм.).
1.зб. Дробныя істоты; драбяза.
2. Маленькае дзіця, дзіцяня.
Не спіць м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
trivia[ˈtrɪviə]n.драбяза́;
domestic trivia ха́тняя драбяза́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
small beer[ˌsmɔ:lˈbɪə]n.BrE, infmlдрабяза́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
minnow[ˈmɪnəʊ]n.
1.zool. пячку́р
2.infmlдрабяза́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)