stréitbar

a

1) спрэ́чны

2) баявы́, ваяўні́чы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

martial

[ˈmɑ:rʃəl]

adj.

1) вае́нны

martial music — вае́нная му́зыка

2) ваяўні́чы, адва́жны

a martial spirit (nation) — ваяўні́чы дух (наро́д)

martial law — вае́ннае стано́вішча

to declare martial law — абвясьці́ць вае́ннае стано́вішча

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

combative

[kəmˈbætɪv]

adj.

1) баявы́, ваяўні́чы

2) задзі́рысты, лёгкі да бо́йкі ці сва́ркі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

belligerent

[bəˈlɪdʒərənt]

1.

adj.

1) ваяўні́чы; задзі́рысты

2) які́ вядзе́ вайну́, які́ ваю́е

2.

n.

край, наро́д, які́ вядзе́ вайну́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gehárnischt

a

1) закава́ны ў бранр

2) пагро́злівы, ваяўні́чы

éine ~е Ántwort — рэ́зкі адка́з

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kämpferisch

1.

a баявы́, ваяўні́чы

ein ~es Lében — жыццё, по́ўнае барацьбы́

2.

adv па-баяво́му

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

warlike

[ˈwɔrlaɪk]

adj.

1) гато́вы да вайны́, баяздо́льны, боегато́вы

2) ваяўні́чы

warlike tribes — ваяўні́чыя плямёны

a warlike speech — ваяўні́чая прамо́ва, прамо́ва з пагро́замі вайны́

3) вае́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

баявы́

1. Geféchts-, Kríegs-, Kampf- f -;

баява́я падрыхто́ўка Geféchtsausbildung f -;

баява́я гато́ўнасць Geféchtsbereitschaft f -;

баявы́ тава́рыш Kríegskamerad m -en, -en;

баявы́ патро́н schárfe Patróne;

2. (ваяўнічы) kämpferisch, kríegerisch; schlágkräftig;

баявы́ дух Kámpfgeist m -es;

3. разм (актыўны, смелы) kámpflustig, kríegerisch;

баявы́ хлапе́ц flótter [schnéidiger] Búrsche

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

breed

[bri:d]

v., bred, breeding

1.

v.t.

1)

а) пладзі́ць; выво́дзіць, высе́джваць (птушаня́т)

б) выро́шчваць расьлі́ны, разво́дзіць

2) гадава́ць (паро́дзістую жывёлу, ко́ней)

3) Figur. разво́дзіць, спрычыня́цца, выкліка́ць

Dirt breeds germs — У бру́дзе разво́дзяцца бактэ́рыі

Careless driving breeds accidents — Няўва́жная язда́ вядзе́ да ава́рыяў

4) узгадо́ўваць; вучы́ць, навуча́ць

He was bred to be a sailor — Яго́ вы́вучылі на марака́

2.

v.i.

1) радзі́цца, распло́джвацца

2) паўстава́ць; разьвіва́цца

3.

n.

1) паро́да f.; заво́д -у m., ра́са f.

breeds of cattle — паро́ды жывёлы

2) гату́нак -ку m.; тып -у m.

a fighting breed of men — ваяўні́чы тып людзе́й

3) U.S., Sl. ра́савы мяша́нец (цяпе́р абра́зьлівае)

•

- breed in

- breed out

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)