ваяўні́чы, -ая, -ае.

1. Схільны да вайны, храбры.

Ваяўнічыя плямёны.

2. Уласцівы воіну, мужны, адважны, баявы (таксама іран.).

В. выгляд.

В. характар.

Ваяўнічыя планы (агрэсіўныя).

|| наз. ваяўні́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ваяўні́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ваяўні́чы ваяўні́чая ваяўні́чае ваяўні́чыя
Р. ваяўні́чага ваяўні́чай
ваяўні́чае		 ваяўні́чага ваяўні́чых
Д. ваяўні́чаму ваяўні́чай ваяўні́чаму ваяўні́чым
В. ваяўні́чы (неадуш.)
ваяўні́чага (адуш.)		 ваяўні́чую ваяўні́чае ваяўні́чыя (неадуш.)
ваяўні́чых (адуш.)
Т. ваяўні́чым ваяўні́чай
ваяўні́чаю		 ваяўні́чым ваяўні́чымі
М. ваяўні́чым ваяўні́чай ваяўні́чым ваяўні́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ваяўні́чы

1. прям., перен. вои́нственный;

~чае пле́мя — вои́нственное пле́мя;

з ~чым вы́глядам — с вои́нственным ви́дом;

2. (активно борющийся) вои́нствующий;

в. матэрыялі́зм — вои́нствующий материали́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ваяўні́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Схільны да вайны. Ваяўнічыя плямёны. // Разм. Задзірысты. Ваяўнічы настрой.

2. Мужны, адважны, баявы. Ваяўнічы выгляд. Ваяўнічы вокліч.

3. Актыўны і непрымірымы ў барацьбе. Ваяўнічы атэіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваяўні́чы kríegerisch, kámpflustig;

ваяўні́чы вы́гляд kríegerisches Áussehen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

агрэсі́ўна-ваяўні́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. агрэсі́ўна-ваяўні́чы агрэсі́ўна-ваяўні́чая агрэсі́ўна-ваяўні́чае агрэсі́ўна-ваяўні́чыя
Р. агрэсі́ўна-ваяўні́чага агрэсі́ўна-ваяўні́чай
агрэсі́ўна-ваяўні́чае		 агрэсі́ўна-ваяўні́чага агрэсі́ўна-ваяўні́чых
Д. агрэсі́ўна-ваяўні́чаму агрэсі́ўна-ваяўні́чай агрэсі́ўна-ваяўні́чаму агрэсі́ўна-ваяўні́чым
В. агрэсі́ўна-ваяўні́чы (неадуш.)
агрэсі́ўна-ваяўні́чага (адуш.)		 агрэсі́ўна-ваяўні́чую агрэсі́ўна-ваяўні́чае агрэсі́ўна-ваяўні́чыя (неадуш.)
агрэсі́ўна-ваяўні́чых (адуш.)
Т. агрэсі́ўна-ваяўні́чым агрэсі́ўна-ваяўні́чай
агрэсі́ўна-ваяўні́чаю		 агрэсі́ўна-ваяўні́чым агрэсі́ўна-ваяўні́чымі
М. агрэсі́ўна-ваяўні́чым агрэсі́ўна-ваяўні́чай агрэсі́ўна-ваяўні́чым агрэсі́ўна-ваяўні́чых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вои́нствующий прил. ваяўні́чы;

вои́нствующий атеи́ст ваяўні́чы атэі́ст.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вои́нственный прям., перен. ваяўні́чы;

вои́нственные племена́ ваяўні́чыя плямёны;

вои́нственный вид перен. ваяўні́чы вы́гляд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ваяўні́часць ж. вои́нственность; см. ваяўні́чы 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wojowniczy

ваяўнічы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)