Verbum

Spur

f -, -en

1) след, адбі́так

éiner ~ fólgen [náchgehen*], éine ~ verfólgen — ісці́ па сле́ду

éine ~ áufnehmen* — напа́сці на след, ісці́ па сле́ду

j-n auf j-s ~ bríngen* — наве́сці каго́-н. на чый-н. след

j-m auf der ~ fólgen — прасле́даваць каго́-н. па пя́тах, ісці́ сле́дам за кім-н.

auf fríscher ~ — па гара́чых сляда́х

álle ~en vertílgen [verwíschen] — заме́сці сляды́

j-n von der ~ ábbringen* — збіць каго́-н. з то́лку [панталы́ку]

2) чыг. каляц

3) лыжня́

éine ~ légen — пракла́дваць лыжнр

4) перан. след

kéine ~ ! — нічо́га тако́га!

Réchenschaft

f - справазда́ча;

j-m zur ~ zíehen* прыця́гваць каго́-н. да адка́знасці;

~ áblegen дава́ць [рабі́ць] справазда́чу;

~ für etw. (A) schúlden [schúldig sein] быць абавя́заным зрабі́ць справазда́чу аб чым-н.

rütteln

vt трэ́сці, стрэ́сваць;

an der Tür ~ калаці́ць ў дзве́ры;

j-n aus dem Schlaf ~ разбудзі́ць каго́-н.;

darán ist nichts zu ~ тут нічо́га не́льга мяня́ць

Schelm

m -(e)s, -e разм. шэ́льма, махля́р

kléiner ~ — дураслі́вец, гарэ́за

j-n zum ~ máchen — ашальмава́ць каго́-н.

◊ den ~ im Nácken sítzen háben — быць вядо́мым жартаўніко́м [гарэ́зай]

vórsehen

*

1.

vt прадугле́джваць

2.

(sich)

1) (bei, mit j-m, gegen etw. A) берагчы́ся, сцерагчы́ся (каго-н., чаго-н.)

2) (mit D) запаса́цца (чым-н.)

zúlaufen

* vi (s)

1) (auf A) падбяга́ць (да каго-н.)

ein zúgelaufener Hund — прыблу́дны саба́ка

2) сцяка́цца, збяга́цца

3) схо́дзіцца, зву́жвацца

eng ~ — зву́жвацца

spitz ~ — зака́нчвацца вастрыём

umschlingen

I umschlíngen

* vt

1) абвіва́ць (пра шыю)

2) абдыма́ць (каго-н.); абвіва́ць (чыю-н. шыю рукамі)

II úmschlingen

* vt надзе́ць (на шыю), завяза́ць (хустку, кашнэ)

überkómmen

* vt

1) ахо́пліваць, авало́дваць (пра пачуцці)

еs überkómmt mich heiß — мяне́ кі́дае ў гара́чку

2) (von D) атры́мліваць у спа́дчыну (што-н. ад каго-н.)

Besúch

m -(e)s, -e наве́дванне, візі́т

wir háben ~ — у нас го́сці

j-m éinen ~ ábstatten — зрабі́ць візі́т (да каго-н.)

zu ~ géhen* — ісці́ ў го́сці

betráchten

1.

vt

1) глядзе́ць (на каго-н., на што-н.); разгляда́ць

2) (als A) лі- чы́ць (кім-н., чым-н.)

2.

(sich) глядзе́цца

(у люстэрка)