Verbum

сысці́ся

1. (сабрацца) sich versámmeln, zusámmenkommen* vi (s), zusámmentreffen* vi (s); zusámmentreten* vi (s);

2. (сустрэцца) einánder tréffen*, (sich) begégnen; aufeinánder stóßen* (сутыкнуцца);

3. (пра адзенне) zúgehen* vi (s);

по́яс не сыхо́дзіцца der Gürtel geht nicht zu;

4. (пасябраваць) sich befréunden, Fréundschaft schlíeßen*;

яны́ не сышлі́ся хара́ктарамі sie pássen nicht zueinánder; sie können sich nicht vertrágen;

5. разм. (пра інтымныя сувязі) ein Verhältnis éingehen* (з кім-н. mit D); miteinánder leben; geschléchtlich verkéhren;

6. перан. (прыйсці да згоды) überéinkommen* аддз. vi (s) (у чым-н. in D), sich éinigen (адносна чаго-н. über A), sich verständigen (über A);

яны́ сышлі́ся ў цане́ sie háben sich über den Preis [bezüglich des Préises] verständigt;

7. (супасці) zusámmenfallen* vi (s), sich décken;

усе́ паказа́нні сышлі́ся alle Áussagen stímmten überéin;

раху́нак не сыхо́дзіцца die Réchnung stimmt nicht;

8. (злучыцца) sich verbínden*, sich veréinigen (пра горы і г. д.)

вы́клікаць, выкліка́ць

1. herbéirufen* vt; kómmen* lássen*; áufrufen* vt (у класе); éinladen* vt, vórladen* vt (у суд і г. д.);

вы́клікаць урача́ den Árzt bestéllen vt;

вы́клікаць па тэлефо́не ánrufen* vt;

вы́клікаць каго-н. (з пакою, пасяджэння) heráusbitten* vt;

вы́клікаць ву́чня да до́шкі den Schüler an die Táfel rúfen*;

2. (прапанаваць прыняць удзел) heráusfordern vt, áufrufen* vt, áuffordern vt;

вы́клікаць на дуэ́ль j-n zum Duéll (áuf)fórdern;

вы́клікаць каго-н на шчы́расць j-n zur Óffenheit heráusfordern;

3. (з’явіцца прычынай чаго-н.) hervórrufen* vt, herbéiführen vt, áuslösen vt, errégen vt;

вы́клікаць апеты́т den Appetít ánregen;

вы́клікаць слёзы ў каго-н. j-n zum Wéinen bríngen*;

вы́клікаць падазрэ́нне den Verdácht erwécken [wáchrufen*];

вы́клікаць інтарэ́с Interésse wécken [hervórrufen*];

вы́клікаць захапле́нне [узды́м] Begéisterung áuslösen;

вы́клікаць успамі́ны (álte) Erínnerungen heráufbeschwören*;

4. вайск. вы́клікаць аго́нь Féuer áuslösen;

вы́клікаць аго́нь на сябе́ das Féuer auf sich (A) lénken [zíehen*]

сро́дак м.

1. Míttel n -s, -; Weg m -(e)s, -e (спосаб);

усе́ сро́дкі alle Míttel und Wége;

усі́мі дасту́пнымі сро́дкамі mit állen zur Verfügung stéhenden Mítteln;

сро́дкі ма́савай інфарма́цыі Mássenmedi¦en pl, Médi¦en pl;

задзе́йнічаць усе́ сро́дкі alle Míttel ánwenden*, álle Hébel in Bewégung setzen; állerléi Kníffe und Pfíffe ánwenden* (разм.);

2. часцей мн.:

сро́дкі (прыстасаванні, прылады для выканання чаго-н.) Míttel n;

сро́дкі вытво́рчасці эк. Produktiónsmittel pl;

тра́нспартныя сро́дкі Transpórtmittel pl, Beförderungsmittel pl;

3. мед. (лекі, прэпарат і г. д.) Míttel n;

засцерага́льны сро́дак Verhütungsmittel n;

наркаты́чны сро́дак Betäubungsmittel n;

перавя́зачныя сро́дкі Verbánd(s)material n -s;

4. мн.:

сро́дкі (грошы, капітал, матэрыяльныя каштоўнасці) Míttel pl;

грашо́выя сро́дкі Géldmittel pl, Gélder pl;

грама́дскія сро́дкі öffentliche Míttel;

сро́дкі існава́ння Existénzmittel pl;

вы́даткаваць сро́дкі Míttel bewílligen;

жыць не па сро́дках über séine Verhältnisse lében;

чалаве́к са сро́дкамі ein bemíttelter Mensch

ве́сці

1. führen vt; geléiten vt (суправаджаць); ánführen vt (узначальваць);

ве́сці машы́ну ein Áuto führen [stéuern];

ве́сці напе́рад voránführen vt;

2. (кіраваць, узначальваць) führen vt, léiten vt;

ве́сці гурто́к éinen Zírkel léiten;

3. (куды-н.) führen vi (nach D, in A);

даро́га вядзе́ ў лес der Weg führt in den Wald;

4. (мець сваім вынікам) führen vi (да чаго-н. zu D);

5. (чым-н па чым-н.) fáhren* vi (s), führen vi;

ве́сці смычко́м па стру́нах den Bógen über die Sáiten führen;

6. спарт. führen vt; in Führung líegen* [sein]; die Spítze halten* (бег);

ве́сці мяч den Ball führen*;

ве́сці барацьбу́ éinen Kampf führen;

ве́сці аго́нь вайск. féuern vi, schíeßen* vi;

ве́сці пратако́л das Protokóll führen;

ве́сці назіра́нні Beóbachtungen ánstellen (за чым-н. über A), beóbachten vt;

ве́сці навуча́нне Únterricht ertéilen;

ве́сці разве́дку вайск. áufklären vt, erkúnden vt;

ве́сці ўлі́к registríeren vt

кане́ц м.

1. (заканчэнне чаго-н.) Énde n -s, -n, Schluss m -es, Schlüsse, Ábschluss m, Finále n -s, - i Fináls (спарт.);

у канцы́ го́да gégen Jáhresende;

у канцы́ ве́расня Énde Septémber;

даве́сці да канца́ zu Ende bríngen* [führen];

кане́ц працо́ўнага дня Féierabend m -(e)s, -e, Árbeitsschluss m;

кане́ц спра́вы Áusgang éiner Sáche;

2. (у рэчаў) Énde n; Spítze f -, -n (востры):

тупы́ кане́ц stúmpfes Énde;

3. разм. (шлях, адлегласць) Énde n, Strécke f -, -n;

біле́т у або́два канцы́ Rückfahrkarte f -, -n;

4. (смерць) Énde n, Tod m -es;

на благі́ кане́ц schlímmstenfalls;

пад кане́ц zum Schluss, zulétzt;

без канца́ óhneÉnde, éndlos, únendlich;

◊

зве́сці канцы́ з канца́мі von der Hand in den Mund lében;

па́лка з двума́ канца́мі ein zwéischneidiges Schwert;

з канца́ ў кане́ц vom éinen Énde zum ánder(e)n;

канцо́ў не знайсці́ es ist nichts zu ermítteln;

хава́ць канцы́ die Spúren verwíschen