Verbum

vergréifen

*

1.

vt браць [купля́ць] нарасхва́т

das Buch ist vergríffen — кні́га распрада́дзена

2.

(sich)

1.

(in, bei D) памыля́цца (пры выбары чаго-н.)

2) (an D) падня́ць руку́ (на каго-н.); біць, сту́кнуць (каго-н.)

3) (an D) рабі́ць зама́х, зама́хвацца, ква́піцца (на чужую ўласнасць і г.д.); згва́лціць

Stáchel

m -s, -n

1) джа́ла (пчалы)

2) шып, калю́чка

j-m ein ~ im Áuge sein — быць у каго́-н. як бяльмо́ на во́ку

3) во́стры жарт, з’е́длівасць

éiner Sáche (D) den ~ néhmen* — абясшко́дзіць што-н.

◊ wíder den ~ löcken [lécken] — супраціўля́цца (чаму-н.); пратэстава́ць (супраць чаго-н.)

hináuswollen

* vi

1) хаце́ць вы́йсці

2) (auf a) хілі́цца (да чаго-н.), мець наме́ры (на што-н.), ме́ціць (куды-н.)

wo will er hinaus? — куды́ ён ме́ціць?

wo will das hinaus? — што з гэ́тага вы́йдзе [бу́дзе]?; куды́ [на што] гэ́та скірава́на?

er will hoch hináus — у яго́ вялі́кія пла́ны

Kampf

m -(e)s, Kämpfe барацьба́, змага́нне, бі́тва; (für, um A – за што-н.; mit D – з кім-н., з чым-н.; gegen A – супраць [супроць, проціў] каго-н., чаго-н.)

der ~ ums Dásein — барацьба́ за існава́нне

ein ~ auf Lében und Tod — змага́нне не на жыццё, а на смерць

Fólge

f -, -n

1) вы́нік, рэзульта́т

die ~n trágen* — адка́зваць за вы́нікі

zur ~ háben — пацягну́ць за сабо́ю, мець вы́нікам

~ léisten — слу́хацца, падпарадко́ўвацца

in der ~ — надале́й, у дале́йшым

2) вы́вад, высно́ва, заключэ́нне

~n aus (D) zíehen* — рабі́ць высно́вы з чаго́-н.

3) паслядо́ўнасць

4) рад, се́рыя, том

gehören

1.

vi

1) нале́жаць

2) (zu D) даты́чыцца (да чаго-н.)

das gehört nicht zur Sáche — гэ́та спра́вы не даты́чыцца

3) быць патрэ́бным

dazú gehört Geld — на гэ́та патрэ́бны гро́шы

2.

vimp

wie es sich gehört — як нале́жыць

es gehört sich nicht — не прыня́та, непрысто́йна

ánstoßen

*

1.

vt

1) штурха́ць; падсо́ўваць, прысо́ўваць

die Gläser [mit den Glä- sern] ~ — чо́кацца

2) штурхану́ць, зачапі́ць (незнарок)

3) надстаўля́ць, надрабля́ць

2.

vi

1) (h, s) (an A) сту́кацца (аб што-н.); наляце́ць (на што-н.)

2) (h) (an A) межава́ць (да чаго-н.)

3) заіка́цца

mit der Zúnge ~ — шапялцвіць

übergehen

I übergéhen

* vt

1) aбміна́ць, праміна́ць, прапуска́ць, не заўважа́ць

etw. mit Schwéigen ~ — абыйсці́ што-н. маўча́ннем

2) абыхо́дзіць (каго-н. пры размеркаванні)

3) паруша́ць (закон)

II übergehen

* vi (s)

1) перахо́дзіць, пераязджа́ць, перапраўля́цца (in A, zu D – куды-н., да каго-н., чаго-н.)

zum Ángriff ~ — перахо́дзіць у наступле́нне

2) перахо́дзіць (на чый-н. бок)

ins féindliche Láger ~ — перайсці́ ў варо́жы ла́гер

3) (zu D) перахо́дзіць, прыступа́ць (да чаго-н.)

zu éinem ánderen Théma ~ — перайсці́ да друго́й тэ́мы

4) (in A) перахо́дзіць, пераўтвара́цца (у што-н.)

der Régen ging in Schnee ü- ber — дождж перайшо́ў у снег