Verbum

settle

[ˈsetəl]

1.

v.t.

1) усталёўваць, вызнача́ць (да́ту, час), дамаўля́цца

to settle on a time for leaving — вы́значыць час вы́езду, дамо́віцца аб ча́се вы́езду

2) залаго́джваць, зала́джваць

I must settle all my affairs before going away — Я му́шу зала́дзіць усе́ свае́ спра́вы пе́рад вы́ездам

3) апла́чваць

to settle a bill — аплаці́ць раху́нак

4) засяля́ць; калянізава́ць

5) супако́йваць

A vacation will settle your nerves — Адпачы́нак супако́іць твае́ нэ́рвы

2.

v.i.

1) сялі́цца; асяля́цца

to settle separately — расьсяля́цца

2) ула́джвацца, уладко́ўвацца

We are settled in our new home — Мы ўладкава́ліся ў на́шым но́вым до́ме

3) вы́гадна ўладко́ўвацца (напр. у фатэ́лі)

4) абсяда́ць

The end of that wall has settled five centimeters — Кане́ц то́е сьцяны́ абсе́ў на пяць сантымэ́траў

•

- settle differences

- settle up

- settle down

settle differences

залаго́дзіць супярэ́чнасьці

settle down

а) усталява́цца

б) супако́іцца

At last the children settled down — Нарэ́шце дзе́ці супако́іліся

settle up

аплаці́ць раху́нак, расплаці́цца

settled

[ˈsetəld]

adj.

1) асе́лы

2) засе́лены

a densely settled region — гу́ста засе́леная мясцо́васьць

3) усталява́ны, вы́значаны (пара́дак, да́та, цана́)

settlement

[ˈsetəlmənt]

n.

1) урэгулява́ньне, пагадне́ньне, ула́джаньне n. (спра́вы)

2) вырашэ́ньне, вызначэ́ньне n.

3) апла́та f. (до́ўгу)

4) асяле́ньне n.

5) се́лішча n., калёнія f.

6) асяда́ньне n. (буды́ніны)

settler

[ˈsetələr]

n.

1) пасяле́нец -ца m., пасяле́нка f.

2) Law асо́ба, яка́я перадае́ ўла́снасьць

settlings

[ˈsetəlɪŋz]

n., pl.

аса́дак -ку m.

seven

[ˈsevən]

n., adj.

сем, coll. сямёра; сямёрка f.

seven hundred

n.

сямсо́т, indecl.