Verbum

Begléitung

f -, -en

1) суправаджэ́нне

2) канво́й, эско́рт

3) муз. акампанеме́нт

in j-s Begléitung — у суправаджэ́нні каго́-н.

besórgt

a клапатлі́вы

um [für] j-n, um [für] etw. (A) ~ sein — клапаці́цца, турбава́цца, хвалява́цца (за каго-н, за што-н.)

Bóckshorn

n -(e)s , -hörner барано́ў рог

◊ j-n ins ~ jágen — разм. прыпало́хаць [напужа́ць] каго́-н.

ins ~ kríechen* — збая́цца, спужа́цца

Bóot

n -(e)s, -e ло́дка, чо́вен

j-n in sein ~ áufnehmen* — разм. прыма́ць каго́-н. да свайго́ хаўру́су

Bürgschaft

f -, -en зару́ка, пару́ка, гара́нтыя

für j-n, für etw. ~ léisten — руча́цца [паручы́цца] за каго́-н., за што-н.

schöpfen

vt чэ́рпаць

Átem ~ — перадыхну́ць

Mut ~ — падбадзёрыцца

Verdácht gégen j-n ~ — западо́зрыць каго́-н.

frísche Luft ~ — ды́хаць све́жым паве́трам

Stúlle

f -, -n дыял. бутэрбро́д; скі́ба, лу́ста

◊ j-m etw. auf die ~ schmíeren — папрака́ць каго́-н. у чым-н.

ábhalten

* vt

1) затры́мліваць, не прапуска́ць (ваду)

2) (von D) утры́мліваць (каго-н. ад чаго-н.)

3) право́дзіць (сход)

ánheimfallen

* vi аддз. (s) (D) высок. дастава́цца (каму-н.), перайсці́ (да каго-н., чаго-н.); увайсці́ (у што-н.)

áuflehnen

1.

vt прыхіля́ць

2.

(sich)

(gegen A)

1) абапіра́цца (локцямі)

2) паўстава́ць (супраць каго-н., чаго-н.), супраціўля́цца