Verbum

сцерагчы́

1. (вартаваць) bewáchen vt; betréuen vt, behüten vt, überwáchen vt (каго-н.);

2. (падпільноўваць) láuern vi (каго-н. mit A);

3. (засцерагаць) schützen vt; vórbeugen vi (ад чаго-н. D), verhüten vt

далучэ́нне н.

1. (уваход у склад) Ánschluss m -es, -schlüsse; Béitritt m -s, -e; Ángliederung f -, -en;

2. (дадаванне чаго-н. – папер да справы) Béilegen n -s, -; Béifügen n -s, -; Éinverleibung f -, -en

прычыні́цца​^I

1. (паслужыць прычынай чаго-н.) der Grund sein (für A);

2. разм. (здарыцца) geschéhen* vi (s), vórfallen* vi (s), vórkommen* vi (s); passíeren vi (s);

прычыні́лася бяда́ es gescháh [passíerte] ein Únglück

лю́стра​^II н.

1. Spíegel m -s, -;

2. (адлюстраванне) Spíegelbild n -(e)s, -er; Spíegelung f -, -en;

3. (паверхня чаго-н.) Spíegel m -s, -; Fläche f -, -n;

крыво́е лю́стра Zérrspiegel m, Vexíerspiegel [vɛ-] m

стрыва́ць

1. (вытрымаць) áushalten* vt, ertrágen* vt; dúlden vt, erdúlden vt (сцярпець);

стрыва́ць кры́ўду éine Kränkung hínnehmen* [über sich (A) ergéhen lássen*];

2. (устрымацца ад чаго-н.) an sich (A) hálten*; sich behérrschen

абабра́цца

1. (ад шалупіння і пад.) geschält wérden;

2.:

не абабра́цца (чаго-н.) sich nicht rétten können*(vor D); nicht fértig wérden (mit D);

не абабра́цца бяды́ das Únheil nicht los wérden können*

адвучы́цца

1. (ад чаго-н.) verlérnen vt (наўмысна), sich (D) etw. ábgewöhnen (наўмысна); ábkommen* vi (s) (von D);

адвучы́цца ад дурно́й звы́чкі éine schléchte Gewóhnheit áblegen;

2. (закончыць навучанне) áuslernen vi, fértig studíeren

дра́паць​^II разм. (паспешліва ўцякаць) davónlaufen* vi (s), türmen vi (s), (разм.) flüchten vi (s), flíehen* vi (s), entkómmen* vi (s) (ад каго-н., чаго-н. D); áusreißen* vi (s), entwíschen vi (s)

збыць

1. (тавар) ábsetzen vt, verkáufen vt, vertréiben* vt (прадаць);

2. разм. (адвязацца, адчапіцца ад чаго-н.) ábschaffen vt, lóswerden аддз. vt;

збыць што-н з рук sich (D) etw. vom Hálse sсháffen

здрыгану́цца erbében vi (h, s), erzíttern vi (s) (ад чаго-н. vor D); scháudern vi; (закалаціцца) zusámmenzucken vi (s), zusámmenfahren* vi (s); áuffahren* vi (s); hóchfahren* vi;

здрыгану́цца ад стра́ху vor Schreck zusámmenzucken