tout

[taʊt]

1.

v.t.

1) дамага́цца, выбіва́ць; шука́ць (кліе́нтаў, пра́цы)

2) расхва́льваць

2.

n.

чалаве́к, які́ шука́е кліе́нтаў; Sl. наво́дчык -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

arrears

[əˈrɪərz]

n., pl.

1) адстава́ньне, запазьне́ньне n.

His work is in arrears — Ён адста́ў у пра́цы

2) даўгі́ pl., запазы́чанасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прары́ў м

1. Dúrchbruch m -(e)ŝ, -brüche; Éinbruch m -(e)s, -brüche;

2. (у працы) Rückstand m -(e)s, -stände;

ліквідава́ць прары́ў Rückstand áufholen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спор м разм Erfólg m -(e)s, -e; Gelíngen n -s (удача);

я жада́ю вам спору ў пра́цы ich wünsche euch Erfólg bei der Árbeit

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Áufnahme

f -, -en

1) прыём

2) зды́мак, зды́мка

3) во́піс, склада́нне (пратаколу)

4) пача́так (працы)

5) успрыма́нне

6) узнаўле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

müßig

1.

a

1) во́льны (ад працы), незаня́ты

2) пусты́, бяздзе́йны

2.

adv нічо́га не ро́бячы; бязмэ́тна

~ géhen* [sein] — гультаява́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fréistellen

аддз. vt

1) дава́ць

2) вызваля́ць

j-n für éine ándere Árbeit ~ — вы́зваліць каго́-н. для і́ншай пра́цы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

reap

[ri:p]

v.t.

1) жаць, пажына́ць

reaping the fruit of one’s labor — пажына́ць плады́ свае́ пра́цы

2) зьбіра́ць (ураджа́й)

3) атры́мваць як узнагаро́ду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

твор м (прадукт творчай працы) Werk n -(e)s, -e, Erzéugnis n -ses, -se;

маста́цкі твор Kúnstwerk n;

літарату́рны твор literárisches Werk;

вы́браныя творы áusgewählte Wérke

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

respite

[rɪˈspaɪt]

n.

1) перады́х -у m. (у пра́цы), палёгка f. (напр. ад гарачыні́)

2) адкла́д -у m., адтэрмінава́ньне; прыпыне́ньне n. (асабл. пакара́ньня сьме́рцю)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)