Verbum

маўча́ць schwéigen* vi, [stíll schwéigen*];

упа́рта маўча́ць hártnäckig schwéigen*;

маўча́ць! still!, sei [seid, séien Sie] still!; halťs Maul! (груб.);

прыму́сіць каго-н. маўча́ць j-n múndtot máchen

нарва́цца разм. únversehens stóßen* (на каго-н. auf A);

нарва́цца на непрые́мнасць in éine péinliche Láge geráten*;

нарва́цца на заса́ду in éinen Hínterhalt geráten*

нацкава́ць

1. (сабак і г. д.) hétzen vt (на каго-н. auf A, gégen A);

2. перан. (падбухторыць) áufhetzen vt, áufstacheln vt, áufwiegeln vt

непако́й м.

1. (хваляванне) Únruhe f -, -n; Áufregung f -, -en;

2. (турботы) Únrast f -;

выкліка́ць непако́й у каго-н. j-n in Únruhe versétzen

га́ркаць, га́ркнуць

1. (пра сабаку) brüllen vi, knúrren vi;

2. (крычаць) laut schréien*;

га́ркаць на каго-н. j-m ánschreien* [ánfahren*, ánknurren, ánranzen (разм.)]

прыве́зці ánfahren* vt; mítbringen* vt (з сабой); líefern vt (даставіць);

прыве́зці каго-н. дамо́ў j-n nach Háuse fáhren* [bríngen*];

прыве́зці дроў Holz ánfahren*

капі́раваць

1. (рабіць копію) kopíeren vt; ábschreiben* vt (перапісваць); éine Kopíe máchen;

2. (пераймаць, падрабляць што-н.) kopíeren vt, náchahmen vi (каго-н. D)

падвучы́ць разм.

1. (урок і г. д.) (noch étwas) lérnen vt;

2. (падгаварыць) ánstiften vt;

3. (навучыць) léhren vt; béibringen* vt (каго-н. D)

пі́льна прысл. únverwandt, starr (позірк); ángespannt (напружана) m wáchsam, áchtsam;

пі́льна глядзе́ць на каго-н. j-n únablässig ánsehen*; j-n únverwandten Blíckes ánsehen*

спачува́льны mítfühlend, téilnahmsvoll, téilnehmend; wóhlwollend (добразычлівы); verständnisvoll (які разумее);

ста́віцца спачува́льна sympathisíeren vi (да каго-н., чаго-н. mit D); Mítgefühl zéigen (mit D)