Verbum

му́ха ж. Flíege f -, -n;

◊

рабі́ць з му́хі слана́ aus éiner Mücke éinen Elefánten máchen;

ён му́хі не пакры́ўдзіць er tut kéiner Flíege etwas zu Léid(e);

яка́я му́ха цябе́ ўкусі́ла? was ist dir für éine Laus über die Léber geláufen?, was ist dir in die Króne gefáhren?;

му́хі до́хнуць es ist tódlangweilig [stérbenslangweilig];

быць пад му́х ай разм. éinen Schwips háben; ángeheitert sein;

чува́ць як му́ха праляці́ць man hätte éine Nádel fállen hören

браць

1. nehmen* vt; ergréifen* vt;

2. (з сабою) mítnehmen* vt;

3. (прыняць) ánnehmen* vt, übernéhmen* vt;

браць на сябе́ адка́знасць die Verántwortung übernéhmen*

4. (пазычаць) bórgen vt, (áus)léihen*, vt púmpen vt (разм. – грошы);

браць кні́гу ў бібліятэ́цы ein Buch in der Bibliothék [Bücheréi] áusleihen*;

5. (купіць) káufen vt;

браць біле́ты ў тэа́тр Theáterkarten káufen;

браць біле́ты на самалёт Flúgscheine lösen [káufen];

6. вайск. nehmen* vt;

браць шту́рмам im Sturm nehmen*;

браць у пало́н gefángen nehmen*;

◊

браць у дужкі éinklammern vt;

браць верх die Óberhand gewínnen*, den Sieg davóntragen*;

браць ула́ду die Macht ergréifen*;

браць го́лымі рукамі etw. mühelos erréichen;

браць спра́ву ў свае́ ру́кі die Sáche in die Hand nehmen*;

браць каго-н за го́рла j-n аn der Gúrgel pácken;

браць каго-н.

на му́шку j-n aufs Korn nehmen*;

браць пача́так séinen Ánfang nehmen*; entstéhen* vi (s);

браць пад руку́ каго-н. sich bei j-m éinhaken;

браць сло́ва das Wort ergréifen*;

браць пры́клад з каго-н. sich (D) j-n zum Vórbild nehmen*;

браць сябе ў ру́кі sich zusámmennehmen*; sich behérrschen;

браць сло́ва з каго-н. j-m das Verspréchen ábnehmen*;

браць пад кантро́ль die Kontrólle übernéhmen*

узя́ць

1. néhmen* vt; ergréifen* vt (кніжн..);

узя́ць кій éinen Stock néhmen*;

узя́ць наза́д zurücknehmen* vt;

узя́ць пад руку́ каго-н. sich bei j-m éinhaken, j-n únterhaken;

узя́ць на буксі́р ábschleppen vt, in Schlepp néhmen*;

2. (з сабой) mítnehmen* vt;

узя́ць рабо́ту дадо́му die Árbeit mit nach Háuse néhmen*;

3. (прыняць) ánnehmen* vt, übernéhmen* vt;

узя́ць што-н. на сябе́ etw. übernéhmen*, etw. auf sich néhmen*;

узя́ць на сябе́ адка́знасць die Verántwortung übernéhmen*;

узя́ць шэ́фства над кім-н. die Pátenschaft für j-n übernéhmen*;

4. (у пазыку) bórgen vt, (áus)léihen* vt; púmpen vt (разм. – грошы);

узя́ць кні́гу ў бібліятэ́цы ein Buch in der Bibliothék áusleihen*;

узя́ць у наём míeten vt;

узя́ць з раху́нку фін. (vom Kónto) ábheben* vt;

узя́ць у арэ́нду камерц. páchten vt (зямельны ўчастак); míeten vt (памяшканне);

узя́ць у крэды́т auf Kredít néhmen*;

узя́ць патэ́нт на што-н. patentíeren lássen*;

5. вайск. néhmen* vt, éinnehmen* vt;

узя́ць го́рад [пазі́цыю] éine Stadt [Stéllung] (éin)nehmen*;

узя́ць шту́рмам im Sturm néhmen*, stürmen vt;

узя́ць з бо́ю im Kampf néhmen*;

6. (ахапіць) ergréifen* vt, pácken vt;

мяне́ ўзяў страх ich bekám Angst, die Angst páckte mich;

мяне́ ўзяла́ злосць die Wut páckte mich;

яе́ ўзяла́ ахво́та sie hat Lust bekómmen;

7. (пераадолець) néhmen* vt;

узя́ць перашко́ду ein Híndernis néhmen*;

◊

узя́ць у абцугі́ in die Zánge néhmen*;

узя́ць у ду́жкі éinklammern vt;

узя́ць верх die Óberhand gewínnen*, den Sieg davóntragen*;

узя́ць каго-н. за го́рла j-n an [bei] der Gúrgel pácken, j-n an der Kéhle pácken;

узя́ць каго-н. за сэ́рца [за душу́, за жыво́е] j-m ans Herz géhen*, j-n im ínnersten tréffen*;

узя́ць курс на што-н. Kurs auf etw. (A) néhmen*;

узя́ць пад ува́гу sich (D) mérken;

узя́ць пад караву́л вайск. das Gewéhr präsentíeren;

узя́ць пад казыро́к вайск. die Éhrenbezeigung erwéisen*, grüßen vt, die Hand an den Mützenschirm légen;

узя́ць пры́клад з каго-н. sich (D) an j-m ein Béispiel néhmen*, sich (D) j-n zum Vórbild néhmen*;

узя́ць сваё sich (D) nichts entgéhen lássen*;

узя́ць сло́ва наза́д séine Wórte zurücknehmen*;

узя́ць сябе́ ў ру́кі sich zusámmennehmen*, sich zusámmenreißen*, sich behérrschen;

узя́ць сло́ва das Wort ergréifen*;

узя́ць сло́ва з каго-н. j-m das Verspréchen ábnehmen*;

яго́ чорт не во́зьме er ist gégen álles geféit

кане́ц м.

1. (заканчэнне чаго-н.) Énde n -s, -n, Schluss m -es, Schlüsse, Ábschluss m, Finále n -s, - i Fináls (спарт.);

у канцы́ го́да gégen Jáhresende;

у канцы́ ве́расня Énde Septémber;

даве́сці да канца́ zu Ende bríngen* [führen];

кане́ц працо́ўнага дня Féierabend m -(e)s, -e, Árbeitsschluss m;

кане́ц спра́вы Áusgang éiner Sáche;

2. (у рэчаў) Énde n; Spítze f -, -n (востры):

тупы́ кане́ц stúmpfes Énde;

3. разм. (шлях, адлегласць) Énde n, Strécke f -, -n;

біле́т у або́два канцы́ Rückfahrkarte f -, -n;

4. (смерць) Énde n, Tod m -es;

на благі́ кане́ц schlímmstenfalls;

пад кане́ц zum Schluss, zulétzt;

без канца́ óhneÉnde, éndlos, únendlich;

◊

зве́сці канцы́ з канца́мі von der Hand in den Mund lében;

па́лка з двума́ канца́мі ein zwéischneidiges Schwert;

з канца́ ў кане́ц vom éinen Énde zum ánder(e)n;

канцо́ў не знайсці́ es ist nichts zu ermítteln;

хава́ць канцы́ die Spúren verwíschen

не́ба н. Hímmel m -s; Firmamént n -(e)s (скляпенне неба);

◊

быць на сёмым не́бе разм. im síeb(en)ten Hímmel sein;

памі́ж не́бам і зямлёй разм. zwíschen Hímmel und Érde;

пад адкры́тым не́бам únter fréiem Hímmel;

як з не́ба звалі́ўся wie vom Hímmel [aus den Wólken] gefállen; wie aus héiterem Hímmel як не́ба ад зямлі́ hímmelweit entférnt [verschíeden], wie Tag und Nacht;

тра́піць па́льцам у не́ба danébenhauen* vi; danébengreifen* vi;

вы́рас да не́ба, а дурны́ як трэ́ба ≅ groß ist der Báumstumpf, doch schlecht