карбані́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Выбуховае рэчыва, якое складаецца з нітрагліцэрыны, аржаной мукі і салетры; слабы дынаміт.

[Лац. carbo, carbonis — вугаль.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ціхаве́йны, ‑ая, ‑ае.

Паэт. Ціхі, слабы (пра вецер). Ціхавейны, цёплы ветрык Прылятае к нам з палёў. Журба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

frail [freɪl] adj.

1. кво́лы, сла́бы, хвараві́ты

2. не трыва́лы, нямо́цны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

weak

[wi:k]

adj.

1) слабы́, нямо́цны

a weak foundation — слабы́ падму́рак

2) слабы́, кво́лы, няду́жы; хі́лы

a weak old man — кво́лы стары́ чалаве́к

a weak character — слабы́ хара́ктар

weak coffee — слаба́я ка́ва

a weak candidate — слабы́ кандыда́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

паве́ў, -ве́ву, мн. -ве́вы, -ве́ваў, м.

1. Слабы парыў ветру; рух у паветры.

П. свежага ветру.

2. перан. Прыметы чаго-н., што надыходзіць, або той ці іншы напрамак у густах, настроях і жыцці грамадства (кніжн.).

Гуманістычныя павевы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

брыз, ‑у, м.

Слабы вецер, які дзьме днём з мора на бераг, а ноччу — з берага на мора.

[Фр. brise.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захире́лый

1. зача́хлы, чэ́злы, сла́бы́;

2. (пришедший в упадок) падупа́лы; заняпа́лы; чэ́злы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэбі́льны

(лац. debilis = кволы, слабы)

псіхічна недаразвіты, які характарызуецца дэбільнасцю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

schmächtig

a сла́бы, кво́лы, хударля́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

schwächlich

a сла́бы, кво́лы, хвараві́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)