таі́ць, таю́, то́іш, то́іць; то́ены; незак., што.
1. Трымаць у тайне, утойваць ад іншых што-н.
Т. сваё мінулае.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Мець, заключаць у сабе што-н. знешне непрыкметнае, яшчэ не выяўленае.
Зямля тоіць у сваіх нетрах яшчэ многа невядомага.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Падсо́біць ’памагчы’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Касп., Бяльк.). Рус. падсоби́ть, укр. підсоби́ти. Усходнеславянскае, ад дав. скл. зваротнага займ. сабе. У іншых славян аналагічныя дзеясловы без прыстаўкі або з інш. прыстаўкамі: польск. (o)sobić ’прысвойваць’, чэш. sobiti, osobiti, дыял. dosobit se і г. д. (гл. Брукнер, 505; Махэк, 535).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Салёны ’які ўтрымлівае ў сабе соль, насычаны соллю’, ’прыпраўлены соллю, занадта пасолены’, ’прыгатаваны ў запас з соллю, у салёным растворы’ (ТСБМ, ТС, Сцяшк. МГ). Рус. солёный ’тс’. Руск.-бел. інавацыя ад соль; параўн. салоны, або першапачатковы залежны дзеепрыметнік мін. ч. ад саліць, які потым стаў прыметнікам.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Танана́ ’гурт, натоўп, чарада’ (Растарг.). Цёмнае слова. Магчыма, гукапераймальнае ўтварэнне, параўн. укр. танана́ ’выгук здзіўлення’, рус. дыял. тана́кать, тананы́кать ’прыпяваць’, польск. tana ’прыпеў у песні’, балг. танани́кам, макед. танани́ка ’прыпяваць, спяваць сабе пад нос’, параўн. талалой ’шум, гам’ і талалойства ’зборышча, натоўп’, гл. Параўн. ЕСУМ, 5, 513.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тарпа́н ’дзікі конь, які вадзіўся ў Еўропе і быў вынішчаны ў канцы XIX ст.’ (ТСБМ). Праз рус. тарпа́н з кірг. тарпан ’дзікі конь; конь, які не церпіць на сабе вершніка’, роднаснага да казах. тарпан ’наравісты конь’, тарпы ’біць пярэднімі нагамі’ (Фасмер, 4, 24; ЕСУМ, 5, 524).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вазелі́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да вазеліну. Вазелінавае масла. // Які змяшчае ў сабе вазелін. Вазелінавае мыла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іхтыёлавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да іхтыёлу. // Які мае ў сабе іхтыёл. Іхтыёлавая мазь. Іхтыёлавае мыла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
калчада́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да калчадану. Калчаданны газ. // Які змяшчае ў сабе калчадан. Калчаданная руда.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лімоннакі́слы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да лімоннай кіслаты; які змяшчае ў сабе лімонную кіслату. Лімоннакіслы хінін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
злачы́нны, ‑ая, ‑ае.
Які зрабіў злачынства, парушыў закон. Злачынная банда. // Які заключае ў сабе злачынства. Злачынная палітыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)