retiring

[rɪˈtaɪrɪŋ]

adj.

нетавары́скі, які́ пазьбяга́е людзе́й; замкну́ты ў сабе́; сарамлі́вы

a retiring nature — замкну́ты хара́ктар

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

embody

[imˈbɑ:di]

v.t.

1) увасабля́ць, ажыцьцяўля́ць

2) абыма́ць у сабе́ (пра кні́гу)

3) уключа́ць (у зако́н)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

саманадзе́йны, ‑ая, ‑ае.

Празмерна ўпэўнены ў самім сабе, у сваіх сілах і здольнасцях. [Горкі:] — Я не такі саманадзейны, каб думаць, што ўсё, што мною было сказана, вы слухалі з задавальненнем. «Маладосць». // Які адлюстроўвае празмерную ўпэўненасць у сабе, сведчыць пра яе. Саманадзейны тон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інструкты́ўны

(фр. instructif, ад лац. instruere = настаўляць)

1) які змяшчае ў сабе кіроўныя ўказанні, інструкцыі 1 (напр. і-ая размова);

2) які дае станоўчы вынік, выніковы (напр. і-ая праца).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

sosó

1.

int

~! — ну до́бра!, так, так!

2.

adv сяк-так, так сабе́

~ lalá — разм. нічо́га, так са́бе; сяк-так

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

карбо́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе карболавую кіслату. Карболавы раствор.

•••

Карболавая кіслата гл. кіслата.

[Ад лац. carbo — вугаль і oleum — алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азатнава́цісты, ‑ая, ‑ае.

Які ўтрымлівае ў сабе азот у самай малой ступені акіслення. Азатнавацістая кіслага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астры́гчыся, астрыгуся, астрыжэшся, астрыжэцца; астрыжомся, астрыжацеся, астрыгуцца; зак.

Зрэзаць сабе валасы нажніцамі або машынкай; пастрыгчыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мадрыга́л, ‑а, м.

Невялікі лірычны верш, які змяшчае ў сабе камплімент, звернуты звычайна да жанчыны.

[Фр. madrigal.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здзе́клівы, ‑ая, ‑ае.

Які выражае, заключае ў сабе здзек. Здзеклівыя адносіны. Здзеклівыя словы. Здзеклівая ўсмешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)