кіно́шны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да кіно, кінематаграфіі. У кают-кампаніі сёння кіношны дзень: цікавей і прасцей паглядзець кінафільм там. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

X-rated [ˈeksˌreɪtɪd] adj. то́лькі для даро́слых;

an X-rated motion picture кінафі́льм, на які́ дзеці да шасна́ццаці гадо́ў не дапуска́юцца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

се́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

1. Шэраг якіх-н. аднародных прадметаў, якія маюць агульную прымету, аб’яднаны агульным прызначэннем, складаюць адну групу.

С. артыкулаў.

С. станкоў.

С. вопытаў.

2. Разрад, катэгорыя каштоўных папер, дакументаў.

С. і нумар пашпарта.

3. Адна з частак вялікага кінафільма, якая дэманструецца самастойна.

Кінафільм у чатырох серыях.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кінаапера́тар

(ад кіна- + аператар)

спецыяліст, які знімае кінафільм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кінадакуме́нт

(ад кіна- + дакумент)

дакументальны кінафільм, дакументальныя кінакадры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кінанаве́ла

(ад кіна- + навела)

невялікі кінафільм з апавядальным сюжэтам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дублі́раваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад дубліраваць.

2. у знач. прым. Такі, у якім моўная частка заменена перакладам на іншую мову (пра гукавы фільм). Дубліраваны кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінасцэна́рый

(ад кіна- + сцэнарый)

літаратурны твор, на аснове якога ствараецца кінафільм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

баяві́к, баевіка, м.

1. Член рабочай баявой дружыны ў 1905–1907 гадах. [Астапчык:] — Яго [лектара] заўсёды група нашых маладых баевікоў эскартуе — туды і назад, да самой хаты. Машара.

2. Кінафільм, які карыстаецца асаблівым поспехам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінахро́ніка

(ад кіна- + хроніка)

кінафільм або кіначасопіс пра падзеі бягучага грамадскага жыцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)