артакла́з
(ад арта- + гр. klasis = разлом)
мінерал класа сілікатаў белага або ружовага колеру, часам бясколерны; выкарыстоўваецца ў шклоплавільнай і керамічнай вытворчасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
гарніеры́т
[фр. garnierite, ад J. Garnier = прозвішча фр. геолага (1839—1904)]
мінерал класа сілікатаў зеленавата-жоўтага або зялёнага колеру; нікелевая руда.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
гейзеры́т
(фр. geysérite)
мінерал, белы або шараваты апал, а таксама туфападобная апалавая парода, што ўтвараецца ў выніку выпадзення крэменязёму з гейзераў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
даталі́т
(ад гр. dateomai = дзялю + -літ)
мінерал класа сілікатаў, празрысты, бясколерны, часам зеленаваты або жаўтаваты, які з’яўляецца сыравінай для атрымання бору.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
каламі́н
(с.-лац. calamina, ад ар. kadmeia = цынкавая руда)
мінерал класа сілікатаў, бясколерны або шараватага, жоўтага і іншых колераў, руда цынку.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ксенаты́м
(ад гр. ksenos = чужы + time = гонар)
мінерал класа фасфатаў жоўтага, чырвонага, карычневага колеру са шкляным бляскам; сыравіна для атрымання ітрыю.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
літа-, -літ
(гр. lithos = камень)
першая або другая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «камень», «горная парода», «мінерал», «геалагічная эпоха».
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
марты́т
(ад лац. Mars, -rtis = імя бога вайны ў старажытнарымскай міфалогіі; назва планеты Сонечнай сістэмы)
мінерал, разнавіднасць гематыту утвораны акісленнем магнетыту.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
мінераліза́цыя
(фр. minéralisation, ад с.-лац. minerale = мінерал)
1) ператварэнне арганічных рэчываў у мінералы; 2) насычэнне грунту або вады мінеральнымі солямі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
мірабілі́т
(ад лац. mirabilis = дзіўны, незвычайны)
мінерал класа сульфідаў, гідрат сернакіслага натрыю, белы або бясколерны, сыравіна для атрымання соды; глаўберава соль.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)