кля́мар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Сагнутая пад вуглом жалезная скаба для змацавання драўляных частак пабудовы.

Узяць у клямары сцяну.

|| прым. кля́марны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ско́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

1. Тое, што і скаба; невялікая скаба. Змацаваць скобкамі.

2. Тып прычоскі, пры якой валасы падстрыгаюцца па прамой лініі па лбе і патыліцы. Унь яны стаяць. Яраш са скобкай валасоў і жалезным бранзалетам, Юллян Раткевіч глядзіць на Шайку і, здаецца, здагадваецца, што нешта адбылося. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́бка ж памянш гл скаба

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

szponga

ж. скаба, скабка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ско́ба ‘дручок, палка (у плоце)’ (Сцяшк. Сл.). Відаць, да ска́ба (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

clip1 [klɪp] n.

1. заціска́чка, сашчэ́пка;

a paper clip канцыля́рская сашчэ́пка

2. tech. скаба́; заціскны́я кле́шчы; абцугі́

3. кліпс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Schlleisen

n -s, - тэх. або́йма; скаба́; кля́мар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

zwora

ж.

1. скаба;

2. эл. якар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Скабу́рка ‘скарынка зямлі (замёрзшая, якая крышыцца)’ (мядз., Нар. словатв., Сцяц.). Дэрыват ад ска́ба (гл.) з суф. ‑урк‑, аб якім гл. Сцяцко, Афікс. наз., 181–182. Мяркулава (Этимология–1983, 64–65) змяшчае гэтае слова ў гняздо дэрыватаў ад прасл. *skab‑; падрабязна гл. пад ска́ба. Параўн. скару́бак ‘скарынка, засохшы верх густой cтравы’ (гл.), што можа сведчыць аб зыходнай форме, у якой адбылася частковая метатэза зычных.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rib

[rɪb]

n.

1) ска́ба, рабры́на f., pl. рэ́бры

2) рабро́ парасо́на

3) рубе́ц на вэльвэ́це

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)