ле́тник​III (летняя дорога) ле́тнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bungalow

[ˈbʌŋgəloʊ]

n.

бу́нгала n., ле́тнік -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

◎ Ле́тніца ’летнік, лёгкая спадніца’ (Федар. Дад.). У выніку універбізацыі словазлучэння летняя спадніца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пітні́к, пятніца ’той, хто п’е’ (Юрч. СНЛ), рэгіянальнае ўтварэнне ад піць (гл.), марознік лсатнік ’жнец© летнік ’лётчык’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чернотро́п охотн.

1. (осенние холода) чарнатро́п, -пу м.;

2. (дорога, путь) ле́тнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Нажу́тка ’жакет’ (Жд. 1, Сцяшк. Сл.; Сл. ПЗБ), ’летнік з сівага даматканага сукна’ (навагр., Нар. сл.), ’безрукаўка’ (Сл. ПЗБ, Сцяшк.). З польск. narzutka ’жаночая накідка’, ад narzucić ’накінуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

letnisko

н. дача; летнік; лецішча; летні дом; загарадны дом

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

да́ча​II ж. (загородный дом) да́ча, -чы ж.; разг. ле́цішча, -ча ср., разг. ле́тнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лятня́к ’летняя дарога’ (Нас.), якому адпавядае рус. свярдл. летня́к ’тс’, затое лятні́к ’тс’ (Касп.) прымыкае да рус. зах. і паўн. ле́тник, летни́к. Да лета, летні (гл.). Аб суфіксе ‑як гл. Сцяцко (Афікс. наз., 131). Гл. таксама ле́тнік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bower

I [ˈbaʊər]

1.

n.

1) альта́нка f.

2) ле́тнік -у m., ле́цішча n., ха́тка f.

2.

v.t.

абса́джваць дрэ́вамі, рабі́ць за́сень

II [ˈbaʊər]

n.

чалаве́к, які́ кланя́ецца або́ го́рбіцца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)