ви́це-ко́нсул ві́цэ-ко́нсул, -ла м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ві́цэ-ко́нсул, ‑а, м.

Службовае званне намесніка консула. // Асоба, якая мае такое званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́цэ-ко́нсул

(ад віцэ- + консул)

намеснік консула або кіраўнік самастойнага віцэ-консульства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

віцэ-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. намеснік, напр.: віцэгубернатар, віцэ-консул, віцэ-прэзідэнт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

consul [ˈkɒnsl] n. ко́нсул

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

consul

[ˈkɑ:nsəl]

n.

ко́нсул -а m.

consul general — генэра́льны ко́нсул

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

konsul

м. консул

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kónsul

m -s, -n ко́нсул (у розн. знач.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ко́нсульства

(ад консул)

1) час кіравання консулаў у Стараж. Рыме ў перыяд рэспублікі і ў Францыі (1709—1804);

2) прадстаўніцтва адной дзяржавы на тэрыторыі другой дзяржавы на чале з консулам, а таксама памяшканне, якое яно займае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

магістра́т

(лац. magistratus = улада, кіраўніцтва)

1) прадстаўнік вышэйшай улады ў Стараж. Рыме, напр. консул, прэтар, трыбун і інш.;

2) орган гарадскога самакіравання ў некаторых краінах (параўн. муніцыпалітэт);

3) ніжэйшая судовая або паліцэйская службовая асоба ў некаторых краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)