бяссі́льны

1. (вельмі слабы) krftlos, schwach;

2. перан (няздольны, бездапаможны) mchtlos, hnmächtig, hlflos

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

bezradny

бездапаможны; слабы;

bezradny uśmiech — бездапаможная ўсмешка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bluszczowy

1. плюшчавы;

2. перан. слабы; несамастойны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chuchrak

м. разм. слабы (кволы) чалавек; слабак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

беспара́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае патрэбу ў падтрымцы, дапамозе; слабы, бездапаможны. Ці мае права .. [Сымон] дапамагчы.. [бацькам] цяпер, калі яны, фактычна, дзякуючы яму апынуліся ў такім беспарадным стане. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

slow-witted

[,sloʊˈwɪtɪd]

adj.

слабы́ на ро́зум, тупагало́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

pregnable

[ˈpregnəbəl]

adj.

прысту́пны, адкры́ты для напа́даў, слабы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

assailable

[əˈseɪləbəl]

adj.

адкры́ты для напа́даў, слабы́, прысту́пны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

сла́басць, -і, ж.

1. гл. слабы.

2. Недахоп фізічных сіл; недамаганне.

Ад слабасці цяжка стаяць на нагах.

3. Недастатковая цвёрдасць і паслядоўнасць у правядзенні чаго-н.

Тут ён праявіў с.

4. перан. Прывычка, схільнасць, ад якой няма жадання адмовіцца (разм.).

С. да азартных гульняў.

Оперны тэатр — мая с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

слабасі́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Недастаткова моцны фізічна, слабы. Слабасільны чалавек. Слабасільны конь. □ Магутны род даў слабасільных патомкаў. Васілёнак.

2. Які мае невялікую магутнасць (пра машыны, механізмы). Слабасільны катэр,

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)