папуля́рнасць ж

1. (вядомасць) Popularität f -, Belíebtheit f -;

карыста́цца папуля́рнасцю sich gróßer Belíebtheit erfréuen;

гэ́тым ён заваява́ў сабе́ папуля́рнасць das hat ihm Popularität éingetragen;

2. (даступнасць, зразумеласць) Zúgänglichkeit f -; Popularität f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

нічо́га​II прысл безас у знач вык (неістотна) macht [schádet] nichts;

праба́чце, я вас патурбава́ў! – Нічога! Verzéihung, ich hábe Sie gestört! – (Das) macht nichts;

ён жыве нічо́га сабе́ er lebt éinigermaßen gut

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

шы́я ж анат Hals m -es, Hälse;

◊ гнаць у шы́ю каго-н груб j-mzéigen, wo der Zímmermann das Loch gelássen hat;

скруці́ць[злама́ць] сабе́ шы́ю sich (D) den Hals bréchen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Свой 1 займ. ‘які належыць сабе, уласцівы сабе, мае адносіны да сябе, уласны’, ‘які знаходзіцца ў сваяцкіх, сяброўскіх або іншых блізкіх адносінах’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Некр. і Байк., Стан., Сл. ПЗБ, ТС). Укр. свій, рус. свой, польск. swój, в.-луж., н.-луж. swój, чэш. svůj, славац. svoj, серб.-харв. сво̑ј, славен. svoj, балг. свой, макед. свој, ст.-слав. свои. Прасл. *svojь ‘свой’. Бліжэйшыя і.-е. адпаведнікі: ст.-прус. swais, swaia ‘свой’, літ. sãvas, лат. savs ‘тс’, ст.-в.-ням. swîo, geswîo ‘брат жонкі, цесць, сваяк’ < *svei̯o‑, ст.-інд. svás ‘уласны’, авест. xva‑, hva‑, ст.-перс. uva‑ ‘тс’, грэч. έ ‘сябе’, гоц. swes ‘уласны’, ст.-лац. sovos, лац. suus ‘тс’; гл. Траўтман, 251 і наст.; Мюленбах-Эндзелін, 3, 792; Майргофер, 3, 566. Да і.-е. *su̯o‑ ‘свой’; гл. Борысь, 590; Сной₁, 625; агляд літ-ры гл. Фасмер, 3, 583; Шаўр, Etymologie, 38–39. Гл. яшчэ Шустар-Шэўц, 1392–1393; БЕР, 6, 562–563. Параўн. таксама формы без ‑в‑: ст.-слав. себе (гл. сябе).

Свой 2 ‘скрутак, трубка выбеленага палатна’ (Сцяшк., Жд. 2, Сержп., З нар. сл.; браг., Нар. сл., ТС, Ян., Мат. Гом., Скарбы), сво́ец ‘тс’ (гарад., Сл. ПЗБ), ‘мера самаробнай тканіны’ (Інстр. 3), свуй ‘трубка палатна’ (стол., Нар. лекс.). Ад *свіць ‘звіць’ < віць; відаць, паходзіць з гаворак, дзе прыстаўка с‑ не пераходзіць у з‑. Параўн. сувой.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ву́сы, ‑оў; адз. вус, ‑а, м.

1. Валасяное покрыва над верхняй губою (у мужчын). Дзед Мірон закурвае люльку і з-пад парыжэлых вусоў выпускае кольцы дыму. Даніленка.

2. Шчаціністыя валасы па баках верхняй губы ў некаторых жывёл.

3. Тое, што і вусікі (у 2 знач.).

4. Тое, што і вусікі (у 3 знач.).

•••

Кітовы вус — гнуткія, пругкія рагавыя пласціны на верхняй сківіцы кіта, якія выкарыстоўваюцца для дробных вырабаў: карсетаў, шчотак і пад.

І ў вус (сабе) не дзьме гл. дзьмуць.

Матаць (сабе) на вус гл. матаць ​1.

Пасмейвацца ў вусы гл. пасмейвацца.

Самі з вусамі гл. сам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mir

D ад ich

◊ ~ nichts, dir nichts — без нічо́га ніцкага; ні се́ла ні па́ла

von ~ aus! — як (сабе́) хо́чаш!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Splítter

m -s, -

1) аско́лак, аскалёпак

2) стрэ́мка

sich (D) éinen ~ in den Fínger (éin)stechen* — застрамі́ць сабе́ па́лец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Vertráulichkeit

f -, -en

1) даве́рлівасць, інты́мнасць; натура́льнасць, прастата́

2) канфідэнцыя́льнасць

3) фамілья́рнасць

sich (D) ~en heráusnehmen* — дазво́ліць сабе́ во́льнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

vórmerken

vt

1) вызнача́ць, планава́ць (сабе́)

2) (за)рэгістрава́ць

sich ~ lássen* — (für A) ране́й [за́гадзя] запіса́цца (на што-н.), зарэгістрава́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Wanst

m -(e)s, -Wänste

1) пу́за, трыбу́х

2) таўсту́н, пуза́н

sich (D) den ~ vóllschlagen* [füllen] — груб. набі́ць сабе́ пу́за

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)