ме́дык

(лац. medicus)

спецыяліст у галіне медыцыны, урач.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

БЕРГ Мікалай Канстанцінавіч

(1828—81),

урач; адзін з арганізатараў аховы здароўя на Беларусі. Скончыў мед. ф-т Маскоўскага ун-та (1853). З 1853 у марскім ведамстве, з 1860 урач у Пензе, інспектар урачэбнай управы ў Архангельску. У 1864—71 у Мінску. У 1863 заснаваў т-ва архангельскіх, у 1867 — мінскіх урачоў, прэзідэнтам якога быў да 1871; дзейнасць т-ва мела санітарна-гігіенічны кірунак.

Літ.:

Молчанов А.П. Забытое имя // Неман. 1967. № 9.

т. 3, с. 110

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

medyk

м.

1. жарт. урач;

2. разм. студэнт-медык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ардына́тар

(лац. ordinator = распарадчык)

1) урач лячэбнай установы, які лечыць пад кіраўніцтвам загадчыка аддзялення;

2) урач, які праходзіць курс павышэння кваліфікацыі ў ардынатуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

псіхія́тр, ‑а, м.

Урач, спецыяліст па псіхічных захворваннях. Для спрактыкаванага псіхіятра цікава б было наглядаць, як шпарка даспявае .. [Сомік] для злачынства ці вар’яцкага дому. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ме́дык ’спецыяліст па медыцыне’, ’студэнт медыцынскай навучальнай установы’ (ТСБМ), ст.-бел. медикъ, медыкъ (XVII ст.) ’урач’ запазычаны са ст.-польск. medyk ’тс’, якое з лац. medicus ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 129). Сучаснае значэнне прыйшло з рус. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дыягно́стык

(гр. diagnostikos = здольны распазнаваць)

урач, які ставіць дыягназ.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

псіхія́тр

(ад псіха- + гр. jatros = урач)

спецыяліст па псіхіятрыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Interníst

m -en, -en тэрапе́ўт, урач па ўну́траныз хваро́бах

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

specialist [ˈspeʃəlɪst] n. спецыялі́ст;

an eye specialist ура́ч-акулі́ст;

a specialist in nervous diseases неўрапато́лаг, спецыялі́ст па нерво́вых захво́рваннях

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)