іканаграфія назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін
Апісанне і вывучэнне вобразаў якіх-н. асоб або сюжэтаў у творах жывапісу або скульптуры.
І. Пушкіна.
зборны назоўнік: Сукупнасць такіх мастацкіх адлюстраванняў.
Сукупнасць правіл, якіх павінен прытрымлівацца мастак пры адлюстраванні рэлігійных або міфалагічных сюжэтаў і асоб.
|| прыметнік: іканаграфічны.
іканапіс назоўнік | мужчынскі род
Від рэлігійнага жывапісу — пісанне ікон.
|| прыметнік: іканапісны.
іканапісец назоўнік | мужчынскі род
Той, хто займаецца іканапісам.
іканастас назоўнік | мужчынскі род
Сцяна з абразамі святых, якая аддзяляе алтар у праваслаўнай царкве.
|| прыметнік: іканастасны.
ікацца дзеяслоў | безасабовая форма | незакончанае трыванне
Пра міжвольную ікаўку.
|| аднакратны дзеяслоў: ікнуцца.
ікаць дзеяслоў | незакончанае трыванне
Міжвольна ўтвараць адрывістыя гукі, якія выклікаюцца сутаргавым скарачэннем дыяфрагмы.
|| аднакратны дзеяслоў: ікнуць.
|| назоўнік: іканне.
ікаўка назоўнік | жаночы род | размоўнае
Міжвольныя адрывістыя гукі, якія ўтвараюцца горлам пры іканні.
іклаты (ікласты) прыметнік
З вялікімі ікламі.
|| назоўнік: іклатасць і ікластасць.
ікол назоўнік | мужчынскі род
Зуб, які знаходзіцца непасрэдна за разцамі (у некаторых жывёлін выступае з рота).
ікона назоўнік | жаночы род
У веруючых: прадмет рэлігійнага пакланення — малюнак Бога або святога; абраз.
|| прыметнік: іконны.