ікаўка, ✂, ж. (разм.).

Міжвольныя адрывістыя гукі, якія ўтвараюцца горлам пры іканні.

  • І. мучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)