Verbum

шыба (шыбіна) назоўнік | жаночы род

Кусок шкла, устаўлены ў аконную раму.

• Разбіць шыбу.

|| прыметнік: шыбавы.

шыбаваць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Хутка, жвава рухацца, ісці.

• Ш. па грыбы.

|| назоўнік: шыбаванне.

шыбенік назоўнік | мужчынскі род

1. Чалавек, пакараны смерцю праз павешанне на шыбеніцы.

2. Свавольнік, балаўнік або той, хто заслугоўвае толькі шыбеніцы, бандыт, галаварэз (размоўнае лаянкавае).

шыбеніца назоўнік | жаночы род

Тое, што і вісельня.

|| прыметнік: шыбенічны.

шыварат назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Каўнер.

• Узяць за ш.
• Шыварат-навыварат (размоўнае) — не так, як трэба, наадварот.

шывок назоўнік | мужчынскі род

Частка шва паміж двума праколамі іголкі.

• Дробныя шыўкі.

|| прыметнік: шыўковы.

шыдэлак назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Кручок для вязання.

шыза (шыза-) прыстаўка

Першая частка складаных слоў са знач. шызы, з шызым адценнем, напр. шыза-блакітны, шыза-зялёны,шыза-чорны, шыза-шэры.

шызакрылы прыметнік

Які мае шызыя крылы.

• Шызакрылая чайка.

шызафрэнік назоўнік | мужчынскі род

Хворы на шызафрэнію.

|| жаночы род: шызафрэнічка.