Verbum

цю-цю размоўнае | жартаўлівае | выказнік

Ужыв. для абазначэння прапажы, знікнення чаго-н.

• Грошыкі твае цю-цю!

цюбецейка назоўнік | жаночы род

Маленькая круглая ці востраверхая ўсходняя шапачка з вышытымі або тканымі ўзорамі.

|| прыметнік: цюбецеечны.

цюбік назоўнік | мужчынскі род

Мяккая трубачка з металу, пластмасы для мазі, клею, пасты і пад., змесціва якой дастаецца выцісканнем.

• Крэм у цюбіках.

цюбінг назоўнік | мужчынскі род

Металічная ці жалезабетонная пліта ў выглядзе сегмента, якая з’яўляецца часткай воданепранікальнага мацавання шахт і тунэляў.

|| прыметнік: цюбінгавы.

цюк​¹ назоўнік | мужчынскі род

Вялікі мяккі скрутак чаго-н., звычайна ў упакоўцы; вялікая звязка чаго-н.

• Ц. сена.

|| памяншальная форма: цючок.

|| прыметнік: цюкавы.

• Цюкавое сена (у цюках).

цюк​² гукапераймальнае

1. Ужыв. для абазначэння стуку.

2. у знач. выказніка: Ужыв. у значэнні дзеяслова цюкаць — цюкнуць і цюкацца — цюкнуцца.

   • Ц. у шыбу і разбіў.

цюкаваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Увязваць, пакаваць у цюкі.

• Ц. сена.

|| назоўнік: цюкаванне і цюкоўка.

цюкацца дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Ударацца аб што-н. з лёгкім стукам; стукацца.

|| аднакратны дзеяслоў: цюкнуцца.

цюкаць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Удараць, утвараючы слабы стук.

• Чуваць было як цюкалі сякеры.

|| аднакратны дзеяслоў: цюкнуць.

|| назоўнік: цюканне.

цюкнуць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

1. гл. цюкаць.

2. Забіць, прыкончыць.

   • Ц. табурэткай па галаве.

3. Выпіць.

   • Ц. па чарцы.