Verbum

указ назоўнік | мужчынскі род

1. Пастанова вярхоўнага органа ўлады, якая мае сілу закона.

   • У. Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь.

2. у знач. выказніка, каму; звычайна з адмоўем. Аўтарытэт, узор для пераймання, указчык (размоўнае).

   • Ты мне тут не ў.

указальны прыметнік

Які ўказвае на што-н. або выражае ўказанне.

• Указальныя знакі.
• У. займеннік.
• Указальны палец — другі палец на руцэ паміж вялікім і сярэднім.

указанне назоўнік | ніякі род

1. гл. указаць.

2. Службовае распараджэнне, загад; настаўленне, парада, што і як трэба рабіць.

   • Метадычныя ўказанні.

указаць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Даць указанне, настаўленне.

   • У., як весці работу.

2. Адзначыўшы што-н., звярнуць на яго ўвагу.

   • У. на памылкі.

3. Паказаць, назваць для ведама, кіраўніцтва.

   • У. лепшы метад.

4. Тое, што і паказаць (у 2 знач.).

   • У. месцазнаходжанне друкарні.

|| незакончанае трыванне: указваць.

|| назоўнік: указанне.

указка назоўнік | жаночы род

1. Палачка, якой паказваюць што-н.

   • Вадзіць указкай па карце.

2. Указанне, распараджэнне (размоўнае неадабральнае).

   • Без вашых указак абыдуся.

указчык назоўнік | мужчынскі род

Той, хто ўказвае другім, што і як трэба рабіць.

• Ён нам не ў.
• Бач, які ў. знайшоўся.

|| жаночы род: указчыца.

укакошыць дзеяслоў | размоўнае | грубае | закончанае трыванне

Забіць, пазбавіць жыцця.

• Гэта ён у час вайны паліцая ўкакошыў.

укалоць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Параніць, уваткнуўшы ў цела тонкі, востры канец чаго-н.

   • У. руку шпількай.

2. пераноснае значэнне: Пакрыўдзіць, абразіць, даняць.

   • Заўвага балюча ўкалола яго.

3. што ў што. Уваткнуць, пракалоўшы, заставіць увайсці ўнутр чаго-н. (размоўнае).

   • У. пруток у клубок.

|| незакончанае трыванне: уколваць.

|| зваротны стан: укалоцца.

|| незакончанае трыванне: уколвацца.

|| назоўнік: укол.

укалыхаць дзеяслоў | закончанае трыванне

Калышучы, давесці да дрымоты.

• У. дзіця.

|| незакончанае трыванне: укалыхваць.

|| назоўнік: укалыхванне.

укапацца дзеяслоў | закончанае трыванне

Капаючы, углыбіцца ў што-н.; выкапаць укрыцце.

• Пяхота ўкапалася ў зямлю.

|| незакончанае трыванне: укопвацца.