Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сродак назоўнік | мужчынскі род

  1. Прыём, спосаб дзеяння для дасягнення, ажыццяўлення чаго-н.

    • Усімі сродкамі змагацца за мір на зямлі.
  2. Прадмет, сукупнасць прыстасаванняў, неабходных для ажыццяўлення якой-н. мэты.

    • Сродкі вытворчасці.
    • Сродкі сувязі.
  3. Тое, што служыць якой-н. мэце, неабходнай для дасягнення чаго-н.

    • Мова — важнейшы с. зносін.
  4. Лекі, медыцынскія прэпараты, неабходныя пры лячэнні.

    • Сродкі ад крывянога ціску.
    • С. ад кашлю.
  5. множны лік: Грошы, матэрыяльныя каштоўнасці.

    • Абаротныя сродкі.
    • Чалавек са сродкамі.

срэбра1 назоўнік | ніякі род

Тое, што і серабро.

|| прыметнік: срэбраны і срэбны.

срэбра2 прыстаўка

Першая частка складаных слоў са знач.:

  • 1) які мае адносіны да серабра (у 1 знач.), напр. срэбраносны, срэбрападобны;
  • 2) серабрысты, колеру серабра, напр. срэбралісты.

срэбраносны прыметнік

Пра горныя пароды, якія ўтрымліваюць срэбра.

|| назоўнік: срэбраноснасць.

  • С. участка.

срэбранік назоўнік | мужчынскі род

Тое, што і сярэбранік 1.

  • За трыццаць срэбранікаў прадаць каго-што (высокае пагардлівае:) — прадаць з нізкіх меркаванняў, карыслівых інтарэсаў [літаральна за 30 сярэбраных манет — цана здрадніцтва біблейскага Іуды].