Verbum

лёгачнік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

1. Урач — спецыяліст па лёгачных хваробах.

2. Лёгачны хворы.

|| жаночы род: лёгачніца.

лёгка прыстаўка

Першая частка складаных слоў у знач. лёгкі, напр. лёгкапранікальны, лёгкарастваральны.

лёгкаатлет назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен, які займаецца лёгкай атлетыкай.

|| жаночы род: лёгкаатлетка.

лёгкаатлетычны прыметнік

Які мае адносіны да лёгкай атлетыкі.

• Лёгкаатлетычныя спаборніцтвы.

лёгкі прыметнік

1. Які мае невялікі цяжар, мала важыць.

   • Лёгкая сумка.

2. Які выконваецца, дасягаецца, пераадольваецца без вялікай працы, намагання.

   • Лёгкая праца.
   • Лёгкая задача.
   • Лёгкая дарога.
   • Лёгка (прыслоўе) сяброў знайсці, ды цяжка захаваць (прыказка).

3. Нязначны, невялікі, слабы (па велічыні, сіле, ступені праяўлення); малапрыметны.

   • Л. ветрык.
   • Л. дотык.
   • Лёгкая ўсмешка.

4. Пазбаўлены грузнасці.

   • Лёгкія крокі.
   • Лёгкая вада (хуткая, бясшумная і плаўная).

5. Не напружаны.

   • Лёгкае дыханне.
   • Хвораму стала лёгка (у знач. выказнік:) дыхаць.
   • Л. сон.

6. Не суровы.

   • Лёгкае пакаранне.

7. Пра хваравіты, фізіялагічны стан: не небяспечны, не сур’ёзны.

   • Лёгкія роды.
   • Лёгкая форма хваробы.

8. Ужыўчывы, памяркоўны.

   • Л. чалавек.
   • Л. характар.

9. Легкадумны, неглыбокі, несур’ёзны.

   • Лёгкія адносіны да жыцця.

10. Які не мае цяжкага ўзбраення, рухомы.

    • Лёгкія танкі.

Фразеалагізмы:

• Лёгкая прамысловасць — галіна грамадскай вытворчасці, якая займаецца вырабам прадметаў шырокага спажывання.
• З лёгкай рукі чыёй (размоўнае) — пра чыё-н. удалае пачынанне, прыклад.
• Лёгкая рука ў каго — пра таго, хто прыносіць шчасце, удачу.
• Лёгкі на ўспамін хто (размоўнае) — пра таго, хто з’ўляецца ў той момант, калі пра яго гавораць, думаюць.
• Лёгкі на язык (размоўнае) — гаваркі, які любіць многа гаварыць.
• Лёгкі хлеб (размоўнае) — пра лёгкую працу, без клопатаў, турбот.
• Лёгка выкруціцца (размоўнае) — нямнога сіраціць.
• Лёгка сказаць (размоўнае) — ужыв. тады, калі вельмі цяжка або немагчыма выканаць што-н.

|| назоўнік: лёгкасць.

лёгкія назоўнік | ніякі род

Орган дыхання ў чалавека і пазваночных жывёл.

• Запаленне лёгкіх.

|| прыметнік: лёгачны.

лёд назоўнік | мужчынскі род

Вада, якая замерзла і перайшла ў цвёрды стан.

• Палярныя льды.

Фразелагізмы:

• Біцца як рыба аб лёд (размоўнае) — жыць у бядзе, дарэмна дабіваючыся лепшага.
• Лёд крануўся (размоўнае) — пра пачатак якога-н. дзеяння, руху.

|| памяншальная форма: лядок.

|| прыметнік: ледзяны.

лёда прыстаўка

Першая частка складаных слоў, якая пішацца, калі націск у другой частцы падае не на першы склад і ўжыв. са знач.:

1. які мае адносіны да лёду, напр. лёдагенератар, лёдазасцярога, лёдазабеспячэнне, лёдаўтварэнне;
2. які ўтрымлівае лёд, напр. лёдагрунтавы.

лёк назоўнік | мужчынскі род

Селядзечны расол.

• Мачаць хлеб у л.

лён назоўнік | мужчынскі род

1. Травяністая расліна, са сцяблоў якой атрымліваюць валакно, а з семя — алей.

   • Цвітуць ільны.

2. Валакно, якое вырабляецца са сцёблаў гэтай расліны. Прасці л., памяншальная формаласк. лянок, -нку, м.

|| прыметнік: ільняны і льняны.