Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

а б в г д е ж з й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я ё і

в г д ж з к л н п р с х ў

енк назоўнік | мужчынскі род

Працяглы жаласны стогн, выкліканы болем або вялікім горам.

Працяглы е. вырваўся з грудзей.

енчыць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Жаласна стагнаць ад болю, пакуты і пад.
- Хлопчык енчыў на ложку.
пераноснае значэнне: Назойліва, надакучліва прасіць аб чым-н. (размоўнае).

|| закончанае трыванне: выенчыць.

|| назоўнік: енчанне.