Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

елачка назоўнік | жаночы род

  1. гл. ёлка.

  2. Пра ўзор, размяшчэнне чаго-н. (звычайна ў форме тв. склону).

    • Вышываць ёлачкай (у елачку).
    • Падымацца на лыжах ёлачкай.

елка назоўнік | жаночы род

Хвойнае вечназялёнае дрэва з конусападобнай кронай.

|| памяншальная форма: елачка.

|| прыметнік: яловы.

елкаваты прыметнік

Крыху ёлкі, гаркаваты на смак.

  • Пахла елкаватым салам.

|| назоўнік: елкаватасць.

ельнік назоўнік | мужчынскі род | зборны назоўнік

  1. Яловы лес.

    • Каля ракі рос е.
  2. Ссечаныя яловыя лапкі або дрэвы.

    • Дарога ўслана ельнікам.

|| памяншальна-ласкальная форма: ельнічак.

|| прыметнік: ельнічны.