елачка, ✂, ж.

  1. гл. ёлка.

  2. Пра ўзор, размяшчэнне чаго-н. (звычайна ў форме тв. склону).

    • Вышываць ёлачкай (у елачку).
    • Падымацца на лыжах ёлачкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)