Verbum

ездавы прыметнік

1. Які прызначаны для язды.

   • Ездавыя сабакі.

2. ездавы: Салдат, які кіруе коннай запрэжкай.

ездзіць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Рухацца ў розных кірунках на якім-н. транспарце.

   • Е. на трамваі.
   • Е. на веласіпедзе.

2. Бываць дзе-н., наведваць каго-н., прыязджаючы.

   • Е. у госці.

3. Умець упраўляць якімі-н. сродкамі перамяшчэння.

   • Е. на матацыкле.

4. Не мець устойлівасці, соўгацца па чым-н., перамяшчаючыся (размоўнае).

   • Шкло ездзіць у аправе.
   • Ездзіць з рогату (размоўнае) — вельмі смяяцца з чаго-н.

|| назоўнік: язда.

езуіт назоўнік | мужчынскі род

1. Манах — член каталіцкага манаскага ордэна «Таварыства Ісуса».

2. пераноснае значэнне: Хітры, крывадушны, каварны чалавек.

|| жаночы род: езуітка.

|| прыметнік: езуіцкі.

• Е. ордэн.

езуіцтва назоўнік | ніякі род

Крывадушнасць, хітрасць як сродкі для дасягаення мэты.

• Такога езуіцтва ад яго ніхто не чакаў.