Verbum

з’ехаць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Едучы, спусціцца з чаго-н.

   • З. з гары на санках.

2. Едучы, павярнуць у бок.

   • З. з дарогі.

3. Пакінуць якое-н. жыллё, перасяліўшыся (размоўнае).

   • З. з кватэры.

4. пераноснае значэнне: Ссунуцца з месца, спаўзці; асунуцца ўніз (размоўнае).

   • Шапка з’ехала на патыліцу.
   • У непрытомнасці жанчына з’ехала на зямлю.
   • З’ехаць з глузду (размоўнае — страціць розум, звар’яцець).

|| незакончанае трыванне: з’язджаць.

з’ява назоўнік | жаночы род

1. Тое, у чым выяўляецца сутнасць, а таксама наогул усякае праяўленне чаго-н., падзея, выпадак.

   • Фізічная з.
   • Прыродныя з’явы.
   • Новыя з’явы ў грамадскім жыцці.

2. У п’есе: частка акта або дзеі, у якой склад дзеючых асоб не мяняецца.

з’явіцца дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Прыйсці куды-н. па выкліку, па якой-н. афіцыйнай неабходнасці.

   • З. ў час.
   • З. ў суд.

2. Прыйсці, прыбыць.

   • Дадому сын з’явіўся позна вечарам.

3. Узнікнуць, паказацца перад вачамі, паявіцца.

   • На небе з’явіліся першыя зоркі.

4. Узнікнуць, пачаць існаваць.

   • З’явілася новая думка.

5. Стаць, зрабіцца чым-н.

   • Прастуда з’явілася прычынай хваробы.
   • З’явіцца на свет — нарадзіцца.

|| незакончанае трыванне: з’яўляцца.

|| назоўнік: з’яўленне.

з’ядаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Тое, што і есці (у 1 і 3 знач.).

• Хутка з. абед.
• З. многа хлеба.

з’яднаны прыметнік

Дружны, аднадушны, згуртаваны.

• З. калектыў.

|| назоўнік: з’яднанасць.

з’яднацца дзеяслоў | закончанае трыванне

Згуртавацца, дасягнуўшы адзінства думак і дзеянняў.

• З. супраць агульнага ворага.

|| незакончанае трыванне: з’ядноўвацца.

|| назоўнік: з’яднанне.

з’яднаць дзеяслоў | закончанае трыванне

Згуртаваць, дасягнуўшы адзінства думак і дзеянняў.

• З. народныя масы.

|| незакончанае трыванне: з’ядноўваць.

|| назоўнік: з’яднанне.