уе́зженный

1. прич. уе́зджаны, аб’е́зджаны, абабі́ты, утрамбава́ны; зае́зджаны, заму́чаны яздо́й; см. уе́здить;

2. прил. (укатанный, утрамбованный) бі́ты, убі́ты, уе́зджаны, аб’е́зджаны, утрамбава́ны;

уе́зженная доро́га бі́тая (убі́тая, уе́зджаная, аб’е́зджаная, утрамбава́ная) даро́га;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)