Verbum

лганне,

гл. ілганне.

лгаць,

гл. ілгаць.

лгун,

гл. ілгун.

лгуння,

гл. ілгуння.

ілганне і лганне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ілгаць.

ілгаць і лгаць, (і)лгу, (і)лжэш, (і)лжэ; (і)лжом, (і)лжаце, (і)лгуць; незак.

Гаварыць няпраўду; выдумваць, хлусіць. Бядняк ілгаць не ўмеў — усё і расказаў, як было. Якімовіч. Хто сам ілжэ, той нікому не верыць. Прыказка.

ілгун і лгун, ‑а, м.

Непраўдзівы чалавек; выдумшчык, хлус. Тут жа [на судзе] прысутнічае і акцызнік Яськоў, афіцыйны прадстаўнік царскіх улад, даносчык, хабарнік, ілгун. Ларчанка.

ілгуння і лгуння, ‑і, ж.

Жан. да ілгун.