рубцавацца, ‑цуецца;
Зажываць, гаіцца, утвараючы рубцы (пра раны, язвы і пад.).
рубцавацца, ‑цуецца;
Зажываць, гаіцца, утвараючы рубцы (пра раны, язвы і пад.).
рубчасты, ‑ая, ‑ае.
1. З рубцамі 1 (у 1 знач.).
2. Пакрыты рубцамі 1 (у 2 знач.).
рубчык, ‑а,
1.
2. Выпуклая, рэльефная палоска на тканіне.
рубідыевы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рубідыю.
рубідый, ‑ю,
Хімічны элемент, мяккі метал срабрыста-белага колеру, падобны па сваіх уласцівасцях на калій і натрый.
[Ад лац. rubidus — чырванаваты.]
рубікон, ‑а,
Пра мяжу, рубеж чаго‑н., перашкоду, якія цяжка пераадолець.
•••
[Ад старажытнай назвы ракі Рубікон, якую перайшоў Юлій Цэзар супраць волі сената і гэтым самым пачаў грамадзянскую вайну.]
рубіла, ‑а,
Прылада працы першабытнага чалавека з каменя міндалепадобнай формы, патоўшчанага і закругленага ў аснове, завостранага на канцы.
рубільнік, ‑а,
Ручны выключальнік якіх‑н. электрычных установак.
рубін, ‑у,
Каштоўны камень чырвонага колеру.
рубінавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да рубіну.
2. Чырвонага колеру, як рубін.