жабры, ‑аў; адз. жабра, ‑ы, ж.
Органы дыхання рыб і некаторых іншых водных жывёлін, якія дыхаюць раствораным у вадзе кіслародам. Іліко.. схапіў свае восці і ўдарам пад жабры дакончыў рыбіну. Самуйлёнак.
•••
Браць (узяць) за жабры гл. браць.
жабурынне, ‑я, н.
Разм. Жабіна ікра. У мелкіх затоках мы хутка набралі поўную банку жабінай ікры, або, як у нас кажуць, жабурыння, разам з травой і ілам. Якімовіч.
жабяня і жабянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.
Маладая, маленькая жаба; жабка (у 1 знач.).
жабін, ‑а.
Які належыць жабе. Жабіна ікра.
жабіны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да жабы, уласцівы ёй. У лазняках каля Дняпра не сціхаў птушыны і жабіны канцэрт. Лупсякоў.
жабіцца, ‑біцца; незак.
Разм. Моршчыцца, набываць бугрысты выгляд. Скура на ботах пачала жабіцца. // Моршчыцца, трэскацца пры згінанні (пра драўніну).
жавала, ‑а, н.
Першая пара сківіц у ротавым апараце ракападобных, мнаганожак і насякомых.
жавальны, ‑ая, ‑ае.
Які служыць для жавання. Жавальны апарат. Жавальныя мышцы.
жаванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. жаваць.
жаваны і жованы, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад жаваць.
2. у знач. прым. Расцёрты, размяты зубамі. Настаўніца назвала .. [Сержаў] учынак з жаванай паперай хуліганствам. Чорны. // перан. Разм. Які доўга і неаднаразова абмяркоўваўся; зацяганы. Жаванае пытанне.