*Зрэдзь, зрэць ’зрэдку’ (Сл. паўн.-зах.). Рус. цвяр. изредь ’тс’. З jьzrědь (параўн. у Міклашыча, Lex. palaeosl.: извѣсть, изобиль, изрѫчь, издрѫчь, изрѧдь, нескланяльны прыметнік исплънь) са стратай пачатковага jь‑ (гл. з).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)