*Вяргу́ля, вэргу́ля ’верхняя частка вулля-калоды’ (нараўл., Анох.). Укр.чарніг.варґуля ’гуз (на галаве)’. Узыходзіць да хойн., браг.варгу́ля, варґу́ля ’нарасць на дрэве, якую адрэзвалі і накрывалі ёю калоду-вулей’ (Г. А. Цыхун, вусн. паведамл.). З польск.warga, wargula ’губа’. Гл. яшчэ вургу́ль.