Варато́к 1 ’ворат у шахце для падымання вугалю’ (КТС). Да ворат (гл.).
Варато́к 2 ’частка шкуры, як і пашына, лапа, пры раскроі’ (КЭС). Да ворат < ст.-рус. воротъ ’шыя’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)