Трайлі́ць ’траіць, трэці раз араць на зіму’ (шчуч., Сл. ПЗБ). З трайні́ць (з менай нʼ > лʼ). Да траіць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)