Прыкле́нчыць ’стаць на калені, укленчыць’ (Байк. і Некр., ТСБМ), прыкля́нчувацца ’тс’ (смарг., Сл. ПЗБ). Прэфіксальнае ўтварэнне ад кле́нчыць з той самай семантыкай (гл.), якое з польск.klęczyć (Цвяткоў, Запіскі, 1, 65) < прасл.*klękati (ЭССЯ, 10, 32–33). Параўн. прыкля́каць (гл.).